یادنامه علامه شریف رضی (قدس سره) نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

یادنامه علامه شریف رضی (قدس سره) - نسخه متنی

علی دوانی؛ همکاران: محمد رضا آل صادق، احمد الوائلی، احمد فرج اللَّه، صلاح الصاوی، جعفر الهلالی، علی اکبر هاشمی رفسنجانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

نزديكترين مذاهب به تشيع بوده و اين پوشش برايش قابل قبول بوده اين حركت را پيش آورده وقتى كه شرايط كلى را ما مى‏بينيم اين جورى است چطور مى‏شود دوباره بساط بر مى‏گردد كه البته به صورت ظاهر، آدم مى‏بيند وقتى كه سلجوقى‏ها مى‏آيند و بساط آل بويه را به هم مى‏ريزند و بعدا هم صليبى‏ها مى‏آيند و آن قسمتها را از بين مى‏برند. بعد مغول مى‏آيد و فاتحه همه را مى‏خواند، اين شرايط خيلى چيزها را به هم ريخته اما چرا آن شرايط محفوظ نماند چرا تداوم پيدا نكرد چرا اين چيزى كه اين قدر مايه كرده بود و مى‏گويند كه در تشييع جنازه مرحوم شيخ مفيد، هشتاد هزار نفر (هشتاد هزار نفر خيلى است به آمار آن روز، يك رقم بزرگى است) شركت كرده بودند.

اين وضع چرا به اين طور در مى‏آيد چرا ادامه پيدا نمى‏كند آن عصر طلائى كه روح تشيع، روح آل بيت و نهج البلاغه و كلمات على ابن ابي طالب اوج گرفته بود و سازندگيش را داشت چرا بعدا ندارد نقطه ضعفى كه ما مى‏بينيم اين است كه در همين حكومت‏هائى كه بودند آن اسلام ناب نبوده، يعنى مى‏خواهم از تفاوت آن زمان و امروز براى اين زمان خودمان يك نتيجه‏گيرى كنم.

وقتى كه جمهورى اسلامى در اينجا تشكيل داديم (اين هم به خاطر تيزبينى امام و به خاطر روشنى ايشان و به سبب حضور روحانيت نيرومند در جامعه ما بود) هدف اسلامى كردن جامعه بود، هم از لحاظ فكرى و هم از لحاظ عملى.

به نظر مى‏رسد كه آن روز چنين تعصبى نبود، يعنى چنين فكرى وجود نداشته و به مظاهر قدرت و به اسم حكومت، و به شعارها و ظواهر اكتفا مى‏كردند همين ولايت فقيه كه حالا در دستور گذاشته شده چقدر در زندگى آن شيعه‏ها مؤثّر بوده، اصلا ولايت و حكومت را گاهى به آدمهاى خيلى ناباب واگذار مى‏كردند خليفه شرب نبيذ هم مى‏كرد و مى‏توانست خليفه هم بماند. همين‏ها هم از او متابعت مى‏كردند.

تقدسش را هم حفظ مى‏كرد، ما تأكيد بر عدالت داريم تأكيد بر فقاهت داريم، تأكيد بر مبرّا بودن از عيوب داريم. و شرايط فتوا را در رهبرى شرط مى‏دانيم، اصلا چنين چيزى آنجا مطرح نبود.

/ 413