بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
در اين كتاب سال زاد شريف رضى 361 ق برابر 970 م ذكر شده كه ظاهرا خطاست.و نيز در اين كتاب آمده كه: او (شريف رضى) خانهاى به عنوان دار العلم، تأسيس كرد و در آن خانه براى طالبان علم و دانشجويان، همه ما يحتاجشان را فراهم آورد كه اين امر، از نكات ارزنده حيات شريف رضى است.و نيز افسانه افراط رضى در اجراى حد بر مجرمين را بدون ذكر مأخذ آورده است براى بطلان اين گونه افسانهها نگاه كنيد به مقاله «الرضى و المرتضى كوكبان» و «اكذوبتان».
حقائق التأويل فى متشابه التنزيل:
الشريف الرضى، متوفى به سال 406 ق، با مقدمه عبد الحسين حلى، متوفى به سال 1377، چاپ تهران 1406 ق صفحات 8 الى 116 از مقدمة.مقدمه نويس شرح حالى نسبتا مفصل نگاشته و آن را با تحليلهاى گونهگون توأم ساخته، اين مقدمه به صورت مستقل نيز به عنوان الشريف الرضى به طبع رسيده است از مطالب خوب اين مقدمه، توجهى است كه نويسنده در باره خشونت و سختگيرى شريف رضى در زمينه اجراى حدود و تعزيرات بر طالبيان و علويان، دارد كه بدان وسيله، كار سيد از صورت افراط و زيادهروى كه برخى پنداشتهاند در مىآيد.مطلب ديگر تحليل نويسنده است راجع به روابط شريف رضى با خلفا، ملوك و امراى عصر خويش و بالاخره نويسنده مقدمه، آورده است: بهاء الدوله ديلمى به سال 388 ق شريف رضى را جانشين خود در بغداد كرد و در همين سال وى را با لقب الشريف الأجل كه قبلا الشريف الجليل خوانده مىشد، ملقب ساخت و در سال 392 عنوان ذو المنقبتين و در سال 398 لقب الرضى ذو الحسبين را برايش صادر نمود و در سال 401 مقرر داشت كه علاوه بر خطاب شفاهى در نامهها نيز وى را با لقب الشريف الأجل ياد كنند