یادنامه علامه شریف رضی (قدس سره) نسخه متنی

بزرگى كه در اين جمهورى اسلامى شد كه خداوند اين توفيق را داد (ما نمى‏دانيم چطور شد كه به ذهن همه افتاد) ما پيش از پيروزى انقلاب اين جور فكر نمى‏كرديم وقتى كه مبارزه مى‏كرديم اين قدر فكرمان نمى‏كشيد. آن روزهاى اول، وقتى كه «جمهورى اسلامى» مطرح شده بود: بعضى‏ها گفتند. جمهورى، بعضى‏ها گفتند جمهورى دمكراتيك، جمهورى اسلامى. ما، در شوراى انقلاب يك مدتى بحث داشتيم، دوستان خوب و متدين ما بحث مى‏كردند مى‏گفتند يك چيز بگوييم كه دنيا بپذيرد، چرا حالا ما خودمان را يك جور ديگر مطرح كنيم. امام ايستادند و فرمودند نه، بگوييد جمهورى اسلامى. و صورت رفراندوم را اين جورى كنيد.

- جمهورى اسلامى بله، خير-، هر كس قبول ندارد بگويد نه، و هر كس قبول دارد بگويد بله.

و اين خيلى مهم بود، اين الهام است، اين مسئله بزرگى براى آن روز است، آقايان همه‏تان به آن روز بر گرديد. تفكرات خودتان را براى آن روز ببينيد، آيا در ذهن عامه كسانى كه مبارزه مى‏كردند اين طرز تفكر بود يا نبود بعد تكيه روى فقاهت- قانون اساسى كه پيش نويسش در شوراى انقلاب تصويب شد و ما داديم علما همه هم ديدند اين اصل ولايت فقيه آن موقع در آن نبود. اين نشان مى‏داد كه طرز تفكر نهضت اسلامى پيش از پيروزى، اين حرفها را نداشت، خيلى جاها نبود. (در مجلس خبرگان) كه رفت آنجا كسانى آمدند و پيشنهاد كردند و وقتى كه گفته شد همه پذيرفتند، ديدند چيز حسابى است. و بعد از آن هم ديديم بعضى از كسانى كه خودشان را فقيه مى‏دانند و در كشورمان مقلد هم دارند با اين اصل مخالفت مى‏كردند، به خاطر يك نوع عوام زده‏گى، به خاطر غرب زدگى، به خاطر اين كه فلان مثلا نويسنده، شاعر، فلان خبرنگار خوشش بيايد كه ما اين جورى نيستيم، ما فناتيك نيستيم، دنبال مسائل بنيادگرائى، همان تعبيراتى كه بعضى‏ها از آن مى‏ترسند.

و اين اساس كار است، يعنى اساس كارى است كه ما حكومت‏مان مشروعيتش را از كجا مى‏گيرد به چه دليل بنده مى‏توانم به عنوان رئيس مجلس براى مردم مطرح شوم به چه دليل فلان كس مى‏تواند فرمان حمله داده و عده‏اى را به كشتن بدهد به چه دليلى است كه مى‏تواند امضا كند و اموال مردم را به عنوان‏