محمد بن الحسن الحر العاملى، متوفى سنه 1104 ق چاپ تهران اسلاميه ج 1، ص 5، در ذكر منابع احاديث كتاب و در مجلدات مختلف از جمله كتاب الزكاة، الجهاد در نقل احاديث نهج البلاغه به روايت شريف رضى.
وضع شيعه در عصر شريف رضى:
على اصغر فقيهى، تكثير از دفتر كنگره هزاره شريف رضى. 1406 ق.
وفيات الأعيان و أنباء أبناء الزمان:
ابو العباس شمس الدين احمد بن محمد بن ابى بكر بن خلكان، متوفى 681 ق، تحقيق احسان عباس، چاپ دار صادر بيروت ج 4، ص 414 و ج 3، ص 313.در شرح حال سيد مرتضى علم الهدى در نسبت نهج البلاغه به او يا برادرش رضى و يا ديگرى تشكيك مىكند بى آنكه دليلى ارائه دهد.
وفيات العلماء يا دانشمندان اسلامى:
حسين جلالى شاهرودى، چاپ مشهد، تاريخ تأليف 1400 ق ص 18.در اين كتاب نام كتاب حقائق التأويل به نقل از حاجى نورى حقائق التنزيل آمده است و ضمنا نويسنده، مناعت طبع شريف رضى را در نپذيرفتن صله شاهان و امرا و بزرگان، با مسئله فقر توأم با عفت، خلط كرده است و آيه 273 بقره را با سوء تطبيق و مغلوط آورده است كه بطور مسلم شريف رضى و شريف مرتضى از اشراف بودهاند و داراى مكنت و مال. شريف رضى دار العلمى داشته كه همه ما يحتاج شاگردان را تأمين مىكرده و سيد مرتضى را ذو الثمانين ناميدهاند