بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
بعد از اين ميدان، قصرهاى فرزندان خليفه و خانههاى غلامان خاص و خدمتگزاران مورد اعتماد وى ساخته شده بود. بر اساس اين طرح كسان و معتمدان خليفه حلقهاى محافظ بر گرد قصر او بوجود آورده بودند كه مىتوانست در موقع بروز خطر احتمالى تا اندازهاى از حوادث جلوگيرى كند. پس از اين مرحله ادارات دولتى قرار گرفته بودند كه چون حلقه محافظ دوم براى قصر خليفه بحساب مىآمدند. بعد از ادارات دولتى، خانههاى سران لشكرى و كشورى دولت عباسى ساخته شده بود. منصور به اين گونه افراد زمينهائى در شهر و بيرون آن داده بود تا در آن براى خود و وابستگان و اطرافيان خويش خانه بنا كنند.
بازار بغداد
چنانكه اشاره شد شهر دو خيابان اصلى داشت كه چهار دروازه شهر را بهم متصل مىساخت، و هر كدام كه قطرى از اين شهر دايرهوار بودند، در حدود 2600 متر طول داشت.عرض اين خيابانها در سال 157 تا چهل ذراع وسعت يافت. در اطراف اين دو خيابان اصلى كوچههاى وسيع و مسقفى بشكل بازارهاى كنونى بوجود آمده بود كه صد متر طول و در حدود هشت متر عرض داشتند. اين كوچههاى مسقف «طاق» نام داشتند. اين طاقها به كوچههائى با وسعت كمتر منتهى مىگشت كه در زبان عربى بدان «درب» مىگفتند. كوچههاى كوچك با نام «سكه» از اين دربها باز شده و به خانهها راه مىيافت. كوچههاى شهر بشكلى ساخته شده بود كه به سوى ارك و ميدان مركزى شهر راه نداشت، و در هر سوى آنها دروازهاى تعبيه شده بود كه به هنگام لزوم مىتوانست بسته شده و از خانههاى داخلى حفاظت كند. طاقهاى مختلف به نام فرمانده لشكر يا مرد بزرگى كه در آن ناحيه سكنى داشت، و يا اهل قبيله يا شهرى كه بدان هجرت كرده بودند موسوم مىشد.طبق دستور منصور در هر محله بازارهائى براى داد و ستد انواع كالاهاى داخلى و خارجى بوجود آمده بود. بازارها و مراكز پليس هر محل در طاقات آن قرار گرفته بودند. هر يك از دروازههاى چهارگانه شهر بوسيله هزار تن سپاهى مسلح كه در زير نظر يك فرمانده انجام وظيفه مىكردند، محافظت مىشد بدين ترتيب شهر بغداد بيشتر از آنكه يك شهر باشد، يك دژ مستحكم نظامى بود، بلكه به گفته اهل نظر نيرومندترين و تسخيرناپذيرترين قطعه- شهرهاى مشرق زمين بشمار مىرفت. منصور با ساختن اين همه استحكامات و در نظر گرفتن اين همه طرحهاى حفاظتى مىخواست شهرى بوجود بياورد كه بتواند او را كه در آن عصر از همه طرف گرفتار طغيان و آشوب و خطر بود در پناه خويش محفوظ بدارد. حتى