بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
مىداشتهاند ولى ظاهرا مراسمى به طور آشكار انجام نمىيافته است. در اواسط قرن چهارم در همان سالى كه انجام مراسمى به عنوان عزادارى براى شهيدان كربلا، علنى و معمول گرديد يعنى سال 352 بر پا داشتن جشن و چراغانى در شب و روز هيجدهم ذى الحجّة به مناسبت مقارن بودن با قضيه غدير خم، آغاز شد و سالها ادامه يافت.همدانى در ضمن وقايع سال 352 گفته است در شب پنجشنبه هيجدهم ذيحجّه كه شيعه آن را غدير خم مىنامد، در بازار آتش افروختند (آتش بازى كردند) در آن شب، به همان گونه كه در شبهاى عيد مرسوم است، دكانها تا صبح باز بود، نوبت چيان طبل و شيپور مىنواختند، بامدادان، شيعه به مقابر قريش رفتند و نماز عيد به جا آوردند. ابن الجوزى گفته است معز الدوله دستور داد، مردم روز غدير، بر خلاف روز عاشورا كه در اندوه ماتم به سر مىبردند، سرور شادمانى ابراز دارند، خيمهها به پا كنند و آنها را بيارايند، در شب اين روز در محل شرطه آتش افروختند و طبل و شيپور نواختند، بامدادان شترى قربانى كردند و به زيارت مقابر قريش رفتند. باز ابن الجوزى در ضمن وقايع سال 389 گفته است كه شيعه در محله كرخ و باب الطاق (دو محله مركز شيعه در بغداد) به عادت جارى خود در روز عيد غدير، خيمههاى بزرگ بر پا داشتند و جامهها و پارچههاى زيبا بر آن آويختند و اظهار سرور كردند، در شب عيد آتش افروختند و بامداد، شتر نحر كردند.
5- زيارت اعتاب مقدسه
از زمان پيش آمدن واقعه مولمه كربلا، شيعه به سوگ نشست و هيچگاه اين مصيبت عظيم را از ياد نبرد و به ياد شهيدان كربلا همواره زيارت مرقدهاى مطهر آنان و ديگر اماكن متبرّكه را وجهه نظر و همّت خود قرار مىداد.پيش از قرن چهارم، براى زائران مرقد مطهر امام حسين عليه السلام مزاحمتهاى گوناگون وجود داشت، حتى متوكل عباسى همان طور كه معروف است و در كتب تاريخ ثبت شده و در نامه ابو بكر خوارزمى كه جلوتر قسمتهايى از آن نقل شد، بدان اشاره گرديده است، براى اين كه
لطفا منتظر باشید ...
