روابط اهل تسنن و شيعه - یادنامه علامه شریف رضی (قدس سره) نسخه متنی

سفيد و به روايت ديگرى پيغمبر صلّى الله عليه وآله وسلّم در جنگ حنين براى عمويش عباس رايتى به رنگ سياه بست، از اين روى آل على عليه السلام و پيروانشان، رنگ سفيد و آل عباس رنگ سياه را شعار خود قرار دادند.

در قرنهاى چهارم و پنجم و ششم، رنگ سفيد، شعار شيعه بوده است، گذشته از شيعه امامى، زيدى مذهبان و فاطميه اسماعيليه مصر، نيز شعار سفيد داشته‏اند، ابن سكّره از شاعران قرن چهارم در ضمن ابياتى به شعار سفيد مردم چند شهر از شهرهاى شيعه، اشاره كرده است، و نيز شيخ عبد الجليل قزوينى گفته است كه زيديه در بعضى از فروع، مذهب ابو حنيفه دارند مگر به دو سه مسأله فقهى كه با شيعه باشند، چون خير العمل (گفتن حى على خير العمل) و دست از نماز فرو گذاشتن و علم سپيد داشتن. وى در جاى ديگر از كتاب خود گفته است كه رافضى رايت سفيد دارد. همچنين در سال 358 جوهر صقلى سردار معروف المعز لدين اللَّه فاطمى، پس از آنكه مصر را فتح كرد، از خواندن خطبه به نام بنى العباس و پوشيدن جامه سياه كه شعار عباسيان بود جلوگيرى كرد و خطبا لباس سفيد (كه شعار شيعه بود) پوشيدند.

روابط اهل تسنن و شيعه

آن طور كه در بررسى روابط سنى و شيعه معلوم مى‏شود، پيروان آن دو فرقه از ابتداى امر با همديگر مى‏زيستند و مشاجره و اختلافى از نظر عقيده كه منجر به زد و خورد و جدايى شده باشد تقريبا وجود نداشته است، ملاحظه مى‏شود كه در فتوح اسلامى، فريقين و بزرگانشان بدون هيچ تفاوتى شركت داشته‏اند و اما اين كه در طول تاريخ اسلام به موارد متعددى از نزاع سنى و شيعه و زد و خوردها و حتى كشتارهايى برخورد مى‏شود، معلول عواملى غير از موضوعهاى اعتقادى است كه از دو مورد آن به طور اجمال سخن گفته خواهد شد: