یادنامه علامه شریف رضی (قدس سره) نسخه متنی

اهل سنت در مقام رقابت، نخست در همان روز عاشورا دسته جمعى به راهى مخالف راه شيعه حركت مى‏كردند و طبعا دو دسته به هم مى‏رسيدند و اغلب به زد و خورد مى‏انجاميد، همان طور كه قبلا گفته شد آنها گاهى در مقابل واقعه عاشورا، شبيه جنگ جمل را نشان مى‏دادند بدين صورت كه زنى را سوار شتر مى‏كردند و او را عائشه مى‏ناميدند، يك نفر خود را طلحه مى‏ناميد و ديگرى زبير و مى‏گفتند ما با اصحاب على عليه السلام قتال مى‏كنيم. بعد از مدتى، به نوع ديگرى شروع به رقابت كردند بدين توضيح كه گفتند به همان گونه كه روز دهم محرم روز شهادت حسين عليه السلام است، روز دوازدهم محرم هم روز قتل مصعب بن زبير است، بنا بر اين آنها نيز در آن روز بر مصعب ماتم به پا مى‏داشتند و به زيارت قبر او مى‏رفتند. در مورد جشن و سرور شيعه در روز هيجدهم ذيحجه به مناسبت روز غدير خم، جمعى از اهل تسنن، در مقام معارضه با شيعه برخاستند و گفتند كه روز بيست و ششم ذيحجه نيز روز داخل شدن پيغمبر صلّى الله عليه وآله وسلّم و ابو بكر به غار ثور است و در آن روز جشن و سرور به پا مى‏داشتند نخستين سالى كه آنها اقدام به اين معارضه كردند سال 389 بود. ابن كثير حنبلى در ضمن شرح معارضه مذكور گفته است.

اين سخن از روى نادانى بوده است زيرا رفتن پيغمبر صلّى الله عليه وآله وسلّم و ابو بكر به غار ثور در اوايل ماه ربيع الاول وقوع يافت. ديگر از موارد رقابت اين بود كه چون جوانان شيعه كرخ هنگام رفتن به زيارت كربلا، منجنيق‏ها و محمل‏هاى مخصوصى را با خود حمل مى‏كردند، جوانان اهل تسنن نيز در موقع رفتن به زيارت قبر مصعب بن زبير، منجنيق‏هاى مجللى با خود مى‏بردند. ملاحظه مى‏شود كه در اين معارضه‏ها كه گاهى به زد و خورد هم كشيده مى‏شد، در حقيقت و واقع، رقابت‏هاى محله‏اى در كار بوده است كه هر محله‏اى مى‏خواست قدرت خود را به رخ طرف بكشد و در هيچ چيز از محله رقيب عقيب نيفتد و آن را نمى‏توان به حساب اختلاف‏