3- انفاقهاى مستحبى - یادنامه علامه شریف رضی (قدس سره) نسخه متنی

شتر خسته و يا زخمى كه سوارى دادن برايش مشكل است بنمايد.

آنها را به غدير آب ببرد و از كناره‏هاى جاده علف‏دار به درون جاده بى‏گياه منحرف نسازد، و ساعاتى استراحتشان بدهد، و آن گاه كه به آب و علفزار مى‏رسد مهلت دهد آب بنوشند و علف بخورند، تا كه به ما مى‏رسند به اذن خدا فربه و سرحال باشند، نه خسته و كوفته، تا آنها را طبق كتاب خدا و سنت پيامبرش تقسيم كنيم اين برنامه باعث بزرگى پاداش و هدايت تو خواهد بود انشاء اللَّه».

باور نمى‏توان كرد كه در هيچ آئين و مذهب و قانون يك چنين توصيه‏هاى فوق العاده انسانى به مأموران جمع آورى ماليات شده باشد.

3- انفاقهاى مستحبى

در كتاب زكات فصلى در باره استحباب انفاقهاى مستحبى با احاديث فراوانى نقل شده است و در نهج البلاغه نيز در اين زمينه بحثهاى جالبى ديده مى‏شود.

از جمله در حديثى مى‏فرمايد: «استنزلوا الرزق بالصدقة و من ايقن بالخلف جاد بالعطية» روزى را به وسيله انفاق در راه خدا نازل كنيد و هر كس يقين به پاداش الهى داشته باشد در عطايا و بخشش خود سخاوتمند است.

و در همين باب مخصوصا به كسانى كه از ترس فقر، از انفاق خوددارى مى‏كنند، هشدار داده مى‏فرمايد: «اذا ملقتم فتاجروا اللَّه بالصدقة» هنگامى كه نيازمند شديد به وسيله انفاق با خداوند معامله كنيد.

يكى ديگر از دستورات مستحبى اسلامى كه مسأله اباى نفس و خودكفائى و غناى روحى در آن در حد اعلى مى‏درخشد اين است كه تا مى‏توانيد از كسى چيزى نخواهيد حتى يك جرعه آب، و يا مثلا اگر سوار بر مركب هستيد و تازيانه شما به زمين بيفتد از رهگذران خواهش نكنيد كه آن را بردارند و به شما بدهند.

در اينجا نيز على عليه السلام عبارات بسيار پر معنى دارد مى‏فرمايد: «ان فوت الحاجة اهون من طلبها الى غير اهلها».

انسان به مقصود خودش نرسد بهتر از اين است كه از نا اهل تقاضائى كند و نيز فرمود: «العفاف زينة الفقر و الشكر زينة الغنى» خويشتن‏دارى و عفت زينت فقر است و شكرگزارى‏