منصب نقابت سنگر مبارزه - یادنامه علامه شریف رضی (قدس سره) نسخه متنی

سه قرن سر و سامانى پيدا كنند.

شخصيت نقيب

شخصيت نقيب به خصوص «نقيب النقباء» را مى‏توان از همين جا و با توجه به وجود فرزندان پيامبر و علويان در صحنه پهناور آن روز دنياى اسلام حدس زد، در زمان سيد رضى، اين كار بزرگ يكى از مناصب او به شمار مى‏آمد و آن دانشمند شجاع و با شخصيت، به بهترين صورت از عهده آن بر آمد.

شريف رضى در سال 380 در سن 21 سالگى در دوره «الطائع باللَّه» عهده‏دار نقابت و سرپرستى علويان شد و هم رهبرى و امارت حاجيان و نيز نظارت در رفع و دفع مظالم اجتماعى را بدست گرفت. كوتاه سخن آنكه شريف رضى در ماه رمضان 380 هجرى به منصب نقابت رسيد در حالى كه نقباى ديگر از عشيره او بودند و سابقه نقابت هم داشتند مانند پدر بزرگوارش ابو احمد و برادرش شريف مرتضى كه از او بزرگتر هم بود و از همه عجيب‏تر آنكه شريف رضى در اين موقع بيست و يك بهار بيشتر از عمرش نمى‏گذشت،.

شريف رضى در موقع رسيدن به منصب نقابت بمنزله «هلال» بود كه در طريق تكامل قرار گرفت تا آنجا كه «بدر» تمام گشت زيرا چنان پيشرفت كه نقابت طالبيان تمام بلاد اسلامى بوى داده شد و اين در 16 محرم سال 403 هجرى بود كه بنام «نقيب النقباء» خوانده شد.

منصب نقابت سنگر مبارزه

همان طور كه قبلا بيان شد عشق تشكيل حكومت اسلامى و رسيدگى و سرپرستى مردم و مظلومان باعث شده بود كه علامه شريف رضى قدم در صحنه سياست و اجتماع بگذارد، او اين مقامها را پلى جهت رسيدن به ايده‏آل خود قرار داده بود، همان طور كه صريحا به بعضى از مقامات حكومتى مى‏گويد:

لذا هيبت مقام، هيچگاه او را نگرفت بلكه در مواقع مناسب با خلفاء بصراحت در مى‏افتاد، به شعر معروف او توجه كنيد كه به «القادر باللَّه» عباسى مى‏گويد: