مادر در احساس و تخيل علامه شريف رضى سيد ابراهيم سيد علوى
بسم اللَّه الرحمن الرحيم در بزرگداشت مادر و تجليل از مقام منيع و بلند او چكامههاى ادبى و آثار منظوم و منثور فراوانى در دست مىباشد كه ليكن در ميان همه آنها قصيده مرحوم علامه شريف سيد رضى (طاب ثراه) گرد آورنده نهج البلاغه همانند عقد الفريد و درّ شاهوارى است كه از نقطه نظر ادبى و از لحاظ در بر داشتن مضامين لطيف احساسى و نكات دقيق خيالى و انديشههاى ظريف رؤيائى، راستى كه داراى پايگاهى والا و ارجمند مىباشد.سيد رضى در اين قصيده غرّا كه از شدت سوز اندوه و از حدّت سوگ فقدان مادر، و التهاب اين مصيبت، قريحه وقّادش جرقّه زده است، شاعرانهترين احساسات و زيباترين تشبيهات را بكار برده و اندوه بزرگ از دست رفتن مادر را در شكلهاى بسيار زيبا و طى جملههاى فوق العاده دلنشين، به تصوير كشيده است.اين چكامه به مناسبت هزارمين سال رحلت اين دانشمند بزرگ كه با گردآورى خطبهها و نامهها و كلمات كوتاه امير المؤمنين عليه السلام (نهج البلاغه) و ديگر آثار ارزنده علمىاش خدمت بزرگى به جهان اسلام و دوستداران اهل بيت عصمت انجام داده بعنوان عرض ادب و با الهام از قصيده زيباى او در حق مادر فراهم آمده است.شايد در فرصتهاى بعد به شرح و ترجمه كامل قصيده مزبور توفيق حاصل آيد انشاء اللَّه.مادر در سوگ تو مىگريم شايد كه اشك ديدگانم و سوز سرشك سرازير شده از چشمان اندوهبارم كوه غم فقدان تو را ذوب كند و از ميان ببرد. مادر لب به سخن مىگشايم و مىسرايم بلكه بدينوسيله بار اندوه بر آمده از مصيبت تو سبك گردد و فرزند تنهاى تو، از اين كابوس حزن و غم رهايى يابد.