«گرفتن شاهد هنگام وصيت» - گلی از بوستان خدا نسخه متنی

كه در نهايت منجر به بلا تكليف ماندن آن حيوانات و افتادن در يك مسيرى همراه با محروميت و درد و رنج كه سرانجامش مرگ تدريجى آنهاست مى‏شود. بدانيد كسانى كه كافر شدند اين اعمال را قانون الهى معرفى كردند و بر خدا دروغ بستند و بيشتر آنها نمى‏فهمند. و هنگامى كه به آنها گفته شود، بسوى آنچه خدا نازل كرده و بسوى پيامبر بيائيد مى‏گويند: آنچه را از پدرانمان يافته‏ايم ما را بس است. آيا چنين نيست كه پدران آنها چيزى نمى‏دانستند و هدايت نيافته بودند.

(103 الى 104) اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد مراقب اعمال خود باشيد، هنگامى كه به راه راست هدايت شديد مردم را نيز به سوى حق دعوت كنيد و آنها را از اعمال زشت نهى كنيد اما اگر ديديد آنها تنها رأى خود را مى‏پسندند ناراحت و غمگين نشويد چرا كه مسؤليت اعمالشان بر گردن شما نيست و گمراهى آنان و گذشتگان به شما زيانى نمى‏رساند. بازگشت همه شما به سوى خداست و شما را از آنچه عمل مى‏كرديد آگاه مى‏سازد. (آيه 105)

«گرفتن شاهد هنگام وصيت»

اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، هنگامى كه مرگ يكى از شما فرا رسد، در موقع وصيت، بايد دو نفر عادل را از ميان خود به شهادت بطلبيد، يا اگر مسافرت كرديد و مرگ شما فرا رسيد و در راه، مسلمانى نيافتيد دو نفر از غير مسلمان، گواه بگيريد و اگر به هنگام اداى شهادت، در صدق آنها شك كرديد، آنها را بعد از نماز نگاه داريد تا سوگند ياد كنند كه ما حاضر نيستيم حق را به چيزى بفروشيم اگر چه در مورد خويشاوندان ما باشد و شهادت الهى را كتمان نمى‏كنيم كه از گناهكاران خواهيم بود.

و اگر اطلاعى حاصل شد كه آن دو نفر مرتكب گناهى شده‏اند و حق را كتمان كرده‏اند دو نفر از كسانى كه گواهان نخست، بر آنها ستم كرده‏اند بجاى آنها قرار مى‏گيرند و به خدا سوگند ياد مى‏كنند كه گواهى ما از گواهى آن دو به حق نزديك‏تر است و ما مرتكب تجاوزى نشده‏ايم كه اگر چنين كرده باشيم از ظالمان خواهيم بود. اين كار، بيشتر سبب مى‏شود كه به حق گواهى دهند و از خدا بترسند و يا از مردم بترسند كه دروغشان فاش گردد و سوگندهايى جاى سوگندهاى آنها را بگيرد، و از مخالفت خدا بپرهيزيد و گوش فرا دهيد كه خداوند جمعيت فاسقان را هدايت نمى‏كند. (الى 108)