«توحيد فطرى» - گلی از بوستان خدا نسخه متنی

تنها كسانى دعوت تو را اجابت مى‏كنند كه گوش شنوا دارند اما اينها مانند مردگان هستند كه هيچ چيزى نمى‏شنوند و خداوند در روز قيامت آنها را مبعوث مى‏نمايد و سپس بسوى او باز مى‏گردند و نتيجه اعمال خود را خواهند ديد. (33 الى 36) اى پيامبر، در جواب آنهايى كه مى‏گويند: چرا نشانه و معجزه‏اى غير از قرآن از طرف پروردگارش بر او نازل نمى‏گردد بگو: خداوند قادر است در صورت لزوم نشانه‏هاى ديگرى نيز نازل كند اما اين تقاضاى آنها تنها يك بهانه است و بيشتر آنها از عواقب چنين تقاضايى بى‏خبرند. اينها بدانند كه هيچ جنبنده‏اى در زمين و هيچ پرنده‏اى كه با دو بال خود در آسمان پرواز مى‏كند نيست مگر اينكه مانند شما امتها و گروههايى هستند كه بسوى پروردگارشان محشور مى‏شوند و سپس برانگيخته خواهند شد. ما هيچ چيز را در اين كتاب فروگذار نكرديم پس بدانيد كه همه جنبندگان از انسان تا حيوان به سوى پروردگارشان محشور مى‏گردند. آنها كه آيات ما را تكذيب كردند بخاطر اعراض از حق و غوطه‏ور شدن در دنياى تاريك و ظلمانى گناه و معصيت و بوجود آمدن موانعى در جهت شنيدن حقايق و بازگو كردن آيات پروردگار و نعمتهاى او و شكر و سپاس به درگاه خدا كر و لال شده‏اند كه دائما در تاريكيهاى جهل و بى‏خبرى قرار گرفته‏اند و هر كس را خداوند صلاح بداند بخاطر سركشى او گمراه مى‏كند و هركس را شايسته بداند بخاطر گرايش او به حق هدايت مى‏كند و بر راه راست قرار خواهد داد. (الى 39)

«توحيد فطرى»

اى پيامبر، به كافران و مشركان بگو: آيا هيچ تفكر كرده‏ايد كه اگر روزى عذاب پروردگار به سراغ شما آيد و يا رستاخيز بر پا شود آيا براى رفع عذاب و حل مشكل خود غير خدا را مى‏خوانيد اگر راست مى‏گوئيد؟ مسلّما چنين نيست و شما با وجود اعراضتان از قبول حق و اعتراف به قدرت پروردگار در آن روز بنابر توحيدى كه بصورت فطرى در نهاد شما وجود دارد تنها او را مى‏خوانيد و تنها خداست كه اگر بخواهد مشكلى را كه به بخاطر آن او را خوانده‏ايد برطرف مى‏سازد و آنچه را امروز شريك خدا قرار مى‏دهيد آن روز فراموش مى‏كنيد. (40 الى 41)

«انذار ناپذيران»

اى پيامبر، ما براى امتهايى كه پيش از تو بودند نيز پيامبرانى فرستاديم اما آنها از قبول دعوت حق سرباز زدند و ما آنان را به شدت و سختى و درد و رنج مبتلا ساختيم تا شايد به خود آمده و تسليم شوند. اما آنها باز هم امتناع نمودند. براستى چه چيز مانع شد كه آنها هنگامى كه با مجازات ما مواجه شدند خضوع نكردند و تسليم نشدند؟