گلی از بوستان خدا نسخه متنی

اما آنها نه تنها پند نگرفتند بلكه هنگامى كه نيكى و نعمت به آنها مى‏رسيد مى‏گفتند: به خاطر خود ماست ولى موقعى كه بدى و بلا به آنها مى‏رسيد مى‏گفتند: از شومى موسى و كسان اوست. آگاه باشيد كه سرچشمه همه اين فالهاى بد نزد خداست و شما را بخاطر اعمال بدتان كيفر مى‏دهد اما اكثر آنها نمى‏دانند.

قوم موسى در جواب دعوت موسى گفتند: هر زمان، آيتى براى ما بياورى كه سحرمان كنى ما به تو ايمان نمى‏آوريم، سپس بلاها را پشت سر هم بر آنها نازل كرديم. طوفان و ملخ و آفت گياهى و قورباغه‏ها و خون را كه نشانه‏هايى از هم جدا بودند بر آنها فرو فرستاديم ولى باز بيدار نشدند و تكبر ورزيدند و جمعيت گنهكارى بودند.

اينان، هنگامى كه بلا بر سر آنها مسلط مى‏شد مى‏گفتند: اى موسى از خدايت براى ما بخواه به عهدى كه با تو كرده رفتار كند، اگر اين بلا را از ما مرتفع سازى، قطعا به تو ايمان مى‏آوريم و بنى اسرائيل را با تو خواهيم فرستاد.

اما هنگامى كه بلا را پس از مدت معينى كه به آن مى‏رسيدند از آنها برمى‏داشتيم پيمان خويش را مى‏شكستند. سرانجام ما از آنها انتقام گرفتيم و آنها را در دريا غرق كرديم زيرا آيات ما را تكذيب كردند و از آن غافل بودند.

ما مشرقها و مغربهاى پر بركت زمين را به آن قوم تضعيف شده واگذار كرديم و وعده نيك پروردگارت بر بنى اسرائيل بخاطر صبر و استقامتى كه نشان دادند، تحقق يافت و آنچه فرعونيان از كاخهاى مجلل مى‏ساختند و آنچه از باغات داربست دار فراهم ساخته بودند در هم كوبيديم. (127 الى 137)