گلی از بوستان خدا نسخه متنی

موسى پس از بازگشت در حالى كه غضبناك و اندوهگين بود گفت: پس از من بد جانشين برايم بوديد و آئين مرا ضايع كرديد.

آيا در فرمان پروردگارتان و تمديد ميعاد او در قضاوت عجله نموديد؟ سپس الواح را افكند و سر برادر خود را گرفت و با عصبانيت به سوى خود كشيد، او گفت:

فرزند مادرم، اين گروه مرا در فشار گذاردند و نزديك بود مرا به قتل برسانند، بنابر اين كارى نكن كه دشمنان، مرا شماتت كنند و مرا با گروه ستمگران قرار مده.

موسى گفت: پروردگارا، من و برادرم را بيامرز و ما را در رحمت خود داخل كن كه تو مهربانترين مهربانانى.

خداوند فرمود: آنها كه گوساله را معبود خود انتخاب كردند به زودى خشم پروردگار و ذلت در زندگى دنيا به آنها مى‏رسد و اين چنين، كسانى را كه بر خدا افترا مى‏بندند كيفر مى‏دهيم. و آنها كه گناه كنند و بعد از آن توبه نمايند و ايمان آورند اميد عفو او را دارند زيرا پروردگار تو در پى آن آمرزنده و مهربان است.

هنگامى كه خشم موسى فرو نشست، الواح تورات را برگرفت كه در نوشته‏هاى آن هدايت و رحمت براى آنها كه از پروردگارشان مى‏ترسند و از مخالفت فرمانش بيم دارند وجود داشت.

موسى هفتاد تن از مردان قوم خود را براى ميعادگاه ما برگزيد، و هنگامى كه بخاطر تقاضاى رؤيت خدا از طرف قوم موسى زمين لرزه آنها را فرا گرفت و هلاك شدند، موسى گفت: پروردگارا، اگر مى‏خواستى مى‏توانستى آنها و مرا پيش از اين نيز هلاك كنى، آيا ما را به آنچه سفيهانمان انجام داده‏اند مجازات و هلاك مى‏سازى؟ اين جز آزمايش تو چيز ديگرى نيست كه هر كس را بخواهى و مستحق بدانى گمراه مى‏سازى و هر كس را بخواهى و شايسته بدانى هدايت مى‏كنى، تو ولى و سرپرست مائى، ما را بيامرز و بر ما رحم كن و تو بهترين آمرزندگانى. (الى 155)