«پيمان نخستين در عالم زر» - گلی از بوستان خدا نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

گلی از بوستان خدا - نسخه متنی

سیدمهدی حجتی‏

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

اينان از نژاد همانهايى هستند كه كوه طور را برفراز آنها همچون سايبانى بلند كرديم، آن چنان كه گمان كردند بر آنها فرود خواهد آمد و در آن حال از آنها پيمان گرفتيم و گفتيم آنچه را از احكام و دستورات به شما داده‏ايم با قدرت و جدّيت بگيريد و آنچه را در آن است به ياد داشته باشيد و عمل كنيد تا پرهيزگار شويد. (171)

«پيمان نخستين در عالم زر»

اى پيامبر، بياد بياور زمانى را كه پروردگارت بر اساس فطرت از پشت و صلب فرزندان آدم، ذريه آنها را بر گرفت و آنها را گواه بر خويشتن ساخت و فرمود: آيا من پروردگار شما نيستم؟ گفتند: آرى، گواهى مى‏دهيم. و خداوند فرمود: اين عمل براى اين است كه در روز رستاخيز نگوئيد ما از اين پيمان فطرى توحيد و خداشناسى بى‏خبر بوديم. و يا نگوئيد پدران ما، قبل از ما بت‏پرستى را اختيار كردند و ما هم فرزندانى بعد از آنها بوديم و چاره‏اى جز پيروى از آنها نداشتيم، آيا ما را به آنچه باطل گرايان انجام دادند مجازات مى‏كنى؟ ما اينچنين آيات را توضيح مى‏دهيم، شايد به سوى حق بازگردند. (172 الى 174)

«گمراهى پس از هدايت»

اى پيامبر، بخوان براى مردم، سرگذشت آن كس را كه آيات خود را به او داديم و اين آيات و علوم الهى چنان به او احاطه داشت كه همچون پوست تن او شده بود، اما سرانجام از دستور آن آيات خارج شد و شيطان به او دست يافت و از گمراهان شد. و اگر مى‏خواستيم مقام او (بلعم باعورا) را به اين آيات و علوم و دانشها بالا مى‏برديم، اما در هدايت مردم، اجبار بر خلاف سنّت ماست و ما او را به حال خود رها كرديم، او همچون سگ هارى است كه اگر به او حمله كنى دهانش را باز و زبانش را بيرون خواهد كرد و اگر او را به حال خود واگذارى باز همين كار را مى‏كند. اين مثل جمعيتى است كه آيات ما را تكذيب كردند، اين داستانها را براى آنها بازگو كن شايد بينديشند و بيدار شوند چه بد مثلى دارند گروهى كه آيات ما را تكذيب كردند ولى آنها به خودشان ستم مى‏كردند.

آن كس را كه خدا هدايت كند هدايت يافته واقعى اوست و آنها را كه به خاطر اعمالشان گمراه سازد زيانكاران واقعى هستند. (175 الى 178)

/ 618