«استغفار براى مشركان جايز نيست» - گلی از بوستان خدا نسخه متنی

مؤمنان كسانى هستند كه توبه كنندگانند، عبادتكارانند، سپاس گويانند، سياحت كنندگانند، ركوع كنندگان و سجده كنندگانند و آمران به معروف و نهى كنندگان از منكر و حافظان حدود و مرزهاى الهى هستند و به چنين مؤمنانى بشارت ده. (الى 112)

«استغفار براى مشركان جايز نيست»

براى پيامبر و مؤمنان شايسته نبود كه براى مشركان از خداوند طلب آمرزش كنند هر چند از نزديكانشان باشند، پس از آنكه براى آنها روشن شد كه اين گروه در دوزخ جاى دارند.

و استغفار ابراهيم براى پدرش فقط بخاطر و عده‏اى بود كه به او داده بود تا وى را به سوى ايمان جذب كند. اما هنگامى كه براى او روشن شد كه وى دشمن خداست از او بيزارى جست چرا كه ابراهيم مهربان و بردبار بود. (113 الى 114)

«مجازات بعد از بيان احكام»

چنان نبوده كه خداوند قومى را پس از هدايت و ايمان مجازات كند مگر آنكه آنچه را كه بايد از آن بپرهيزند براى آنان بيان نمايد و آنها مخالفت كنند زيرا خداوند به هر چيزى داناست. حكومت آسمانها و زمين براى اوست او زنده مى‏كند و مى‏ميراند و جز خدا ولى و ياورى نداريد. (115 الى 116)

«الطاف بى‏حد خداوند»

خداوند، رحمت خود را شامل حال پيامبر، و همچنين مهاجران و انصار كه در زمان عسرت و شدت در جنگ تبوك از او پيروى كردند، نمود پس از آنكه نزديك بود دلهاى گروهى از آنها از حق منحرف شود و از ميدان جنگ بازگردند سپس خدا توبه آنها را پذيرفت كه او نسبت به آنان مهربان و رحيم است. (الى 117)