هيچيك از مردم شهرها و آباديها تا قبل از نزول عذاب بطور گروهى و دسته جمعى به پيامبرانشان ايمان نياوردند جز قوم يونس، كه چون به موقع ايمان آوردند عذاب رسوا كننده را در زندگى دنيا از آنان بر طرف ساختيم و تا مدت معينى آنها را بهرهمند ساختيم. (آيه 98)
«ايمان اجبارى سودى ندارد»
اى پيامبر، اگر پروردگار مىخواست تمام آنهايى كه در روى زمين هستند همگى از روى اجبار ايمان مىآوردند، اما چنين ايمانى سودى ندارد. آيا تو مىخواهى مردم را به ايمان آوردن مجبور سازى؟ اما اين را نيز بدان كه حتى كسانى كه تمايل به ايمان آوردن دارند در صورتى كه لطف و اراده خدا شامل آنان نگردد نمىتوانند ايمان آورده و در راه هدايت قرار گيرند تا بدانند كه تسليم آنها در برابر حق منتى نيست كه بخواهند بر خدا بنهند بلكه اين خداست كه بر آنها منت مىنهد و هدايتشان مىكند.و خداوند بر آنانكه از روى عناد و لجاجت و خودسرى ايمان نمىآورند پليدى و گمراهى را قرار مىدهد چون در اين كار تعقل نمىكنند و صرفا بهانه جو و عصيانگرند. (الى 100)
«آيات و هشدارها»
اى پيامبر، بگو: به آنچه در آسمانها و زمين است بنگريد كه همه نشانههايى از وجود پروردگار شماست پس به او ايمان بياوريد و از او بترسيد. اى رسول ما بدان كه اين آيات و هشدارها به حال كسانى كه تمايلى به ايمان آوردن ندارند و در غفلت و تكبر فرو رفتهاند مفيد نخواهد بود.آيا اينان همانند روزهاى گذشته اقوام مختلف را انتظار مىكشند كه دچار همان بلاها و مجازاتها شوند بگو: پس شما منتظر باشيد من نيز با شما انتظار مىكشم.اى كسانى كه ايمان نمىآوريد و چنين لحظاتى را انتظار داريد بدانيد، همانگونه كه به هنگام نزول بلا و عذاب، فرستادگان خود و كسانى را كه به آنان ايمان مىآورند نجات مىداديم هم اكنون نيز بر ما حق و واجب است تا مؤمنان و پيامبر را نجات بخشيم. (الى 103)
لطفا منتظر باشید ...
