«قسمتى ديگر از ماجراى قوم نوح» - گلی از بوستان خدا نسخه متنی

و هيچگاه در زمين توانايى فرار از سلطه و قدرت خدا را ندارند و جز خدا دوست و پشتيبانى نمى‏يابند، عذاب خدا براى آنها مضاعف خواهد بود چونكه هم خودشان گمراه بودند و هم ديگران را گمراه كردند.

آنها هرگز توانايى و تحمل شنيدن حق را نداشتند و حقايق را نمى‏ديدند آنان كسانى هستند كه سرمايه وجود خود را از دست دادند و تمام معبودهاى دروغين از نظرشان گم شدند و به همين دليل، مسلّما در سراى آخرت از همه زيانكارترند.

آنها كه ايمان آوردند و عمل صالح انجام دادند و در برابر خداوند خاضع و تسليم بودند، ياران بهشتند و جاودانه در آن خواهند ماند.

حال اين دو گروه مؤمن و منكر مانند حال نابينا و بينا، شنوا و كر است آيا اين دو همانند يكديگرند؟ آيا فكر نمى‏كنيد؟ (18 الى 24)

«قسمتى ديگر از ماجراى قوم نوح»

ما نوح را به سوى قومش فرستاديم، وى به آنها گفت: من براى شما بيم دهنده‏اى آشكارم، جز اللّه را نپرسيد كه بر شما از عذاب روز دردناكى مى‏ترسم.

اشراف كافر قومش در پاسخ وى گفتند: ما تو را جز بشرى همچون خودمان نمى‏بينيم، و كسانى را كه از تو پيروى كرده‏اند جز گروهى اراذل ساده لوح نمى‏يابيم، و فضيلتى براى شما نسبت به خود مشاهده نمى‏كنيم بلكه شما را دروغگو تصور مى‏كنيم.

نوح گفت: اگر من دليل روشنى از پروردگارم داشته باشم و از نزد خود رحمتى به من داده باشد كه بر شما مخفى مانده باز هم رسالت مرا انكار مى‏كنيد؟ آيا مى‏توانم شما را به پذيرش اين بيّنه مجبور سازم با اينكه شما آمادگى نداريد؟ (الى 28)