«ابراهيم و فرشتگان» - گلی از بوستان خدا نسخه متنی

گفت: اى قوم من، آيا اگر من دليل آشكارى از پروردگارم داشته باشم و رحمت او به سراغ من آمده باشد مى‏توانم از فرمان او سرپيچى نمايم؟ اگر چنين كنم چه كسى مى‏تواند مرا در برابر وى يارى دهد؟ در اين صورت، سخنان شما بر اطمينان من نسبت به زيانكار بودنتان مى‏افزايد.

اى قوم من، اين ناقه خداوند است كه براى شما دليل و نشانه‏اى است، بگذاريد در زمين خدا به چرا مشغول شود و هيچگونه آزارى به آن نرسانيد كه بزودى عذاب خدا، شما را فرو خواهد گرفت.

اما آنها آن را از پاى درآوردند و او به آنها گفت: با اين كارتان حجت بر شما تمام شد سه روز در خانه‏هايتان از زندگى بهره‏مند گرديد و بعد از آن، عذاب الهى فرا خواهد رسيد و اين وعده‏اى است كه دروغ نخواهد بود.

هنگامى كه فرمان ما در مورد عذاب اين قوم فرا رسيد، صالح و كسانى را كه با او ايمان آورده بودند به رحمت خود از عذاب و رسوائى آن روز نجات بخشيديم چرا كه پروردگارت قوى و شكست‏ناپذير است.

و آنها را كه ستم كرده بودند صيحه آسمانى فرو گرفت و در خانه‏هايشان از پا در افتادند و مردند، آنچنان كه گوئى هرگز ساكن آن ديار نبودند، بدانيد قوم ثمود پروردگارشان را انكار كردند، دور باد قوم ثمود از رحمت پروردگار. (61 الى 68)

«ابراهيم و فرشتگان»

فرستادگان ما، با بشارت نزد ابراهيم آمدند و گفتند: سلام بر تو باد. او نيز گفت: سلام بر شما و طولى نكشيد كه گوساله بريانى براى آنها آورد.

هنگامى كه مشاهده كرد آنها بسوى غذا دست دراز نمى‏كنند و از آن تناول نمى‏نمايند گمان كرد كه آنها در مورد او قصد سوئى دارند و نمى‏خواهند از غذاى او بخورند تا نان و نمك او را نخورده باشند.

آنان را ناشناس ديد و در دل احساس ترس نمود.

آنها به او گفتند: از ما نترس ما به سوى قوم لوط فرستاده شده‏ايم. و ما به او بشارت فرزند داديم‏ و همسرش ايستاده بود از اين سخن خنديد و تعجب نمود و او را به اسحاق و يعقوب بشارت داديم. (الى 71)