(در مدينه نازل شده و شامل چهل و سه آيه است) بنام خداوند بخشنده مهربان اى پيامبر، اينها آيات كتاب آسمانى است و آنچه كه از طرف پروردگار بر تو نازل شده حق است ولى اكثر مردم ايمان نمىآورند.خدا همان كسى است كه آسمان را بدون ستونى كه ديده شود آفريد و سپس عرش را بيافريد و تحت سيطره خويش در آورد و خورشيد و ماه را در مسيرى معين قرار داد كه هر كدام تا زمان معلومى در حركتند. همه كارها را او تدبير مىكند، آيات را براى شما تشريح مىنمايد تا به ديدار و حضور در پيشگاه پروردگارتان در روز رستاخيز يقين پيدا كنيد و او كسى است كه زمين را گسترش داد و در آن كوهها و نهرهايى قرار داد و از تمام ميوهها دو جفت در آن آفريد.روز را با پرده سياه شب مىپوشاند و در اينها آياتى است براى آنها كه تفكر مىكنند و در روى زمين قطعاتى در كنار هم قرار داد كه با هم متفاوتند و باغهايى از انگور و زراعت و نخلها كه گاهى بر يك پايه و زمانى بر دو پايه مىرويند. همه آنها از يك آب سيراب مىشوند و با اينحال بعضى از آنها را از جهت ميوه بر ديگرى برترى مىدهيم، در اينها نشانههايى است براى آنها كه عقل خويش را بكار مىگيرند. (1 الى 4)
«تعجب كفار از زنده شدن مردگان»
اى رسول ما از گفتار كافران متعجب مىباشى، عجيبتر از اين گفتار آنهاست كه مىگويند آيا هنگامى كه خاك شديم بار ديگر زنده شده و به خلقت جديدى باز مىگرديم؟ آنها كسانى هستند كه به پروردگارشان كافر شدهاند و در قيامت غل و زنجيرها در گردنشان است و اصحاب آتشند و جاودانه در آن خواهند ماند. (الى 5)
لطفا منتظر باشید ...
