گلی از بوستان خدا نسخه متنی

پيامبرانشان به آنها گفتند: درست است كه ما بشرى همانند شما هستيم ولى خداوند بر هر كس از بندگانش بخواهد و شايسته بداند نعمت مى‏بخشد و مقام رسالت عطا مى‏كند و ما هرگز نمى‏توانيم معجزه‏اى جز به فرمان خدا بياوريم و افراد با ايمان بايد تنها به خدا توكل كنند.

چرا ما بر خدا توكل نكنيم با اينكه ما را به راههاى سعادت‏مان رهبرى كرده و ما بطور قطع در برابر آزار و اذيت‏هاى شما صبر خواهيم كرد و توكل كنندگان بايد فقط بر خدا توكل كنند.

كسانى كه كافر شدند به پيامبران خود گفتند: ما قطعا شما را از سرزمين خود بيرون خواهيم كرد مگر اينكه به دين و كيش ما درآئيد، در آن حال بود كه پروردگارشان به آنها وحى فرستاد كه من ظالمان را هلاك مى‏كنم.

من شما را بعد از آنها در زمين سكونت خواهم بخشيد، اين موفقيت براى كسى است كه از مقام عدالت من بترسد و از عذاب من بيمناك باشد.

پيامبران از خدا تقاضاى فتح و پيروزى كردند و هر گردن‏كش منحرفى نوميد و نابود گرديد.

و بدنبال او جهنم خواهد بود و از آب بد بوى متعفنى نوشانده مى‏شود.

او با زحمت و ناراحتى آن آب متعفن را جرعه جرعه سر مى‏كشد و هرگز به ميل خود حاضر نيست آن را بياشامد و مرگ از هر مكانى به سراغ او مى‏آيد ولى با اين همه نمى‏ميرد و بدنبال آن عذاب شديدى است.

اعمال كسانى كه به پروردگارشان كافر شدند همچون خاكسترى است در برابر تندباد، در يك روز طوفانى، آنها توانايى ندارند كمترين چيزى از آنچه را انجام داده‏اند به دست آورند و اين گمراهى دور و درازى است. (11 الى 18)