«عصمت پيامبر» - گلی از بوستان خدا نسخه متنی

و هنگامى كه در دريا ناراحتى به شما برسد همه كس جز او فراموش خواهيد كرد، اما هنگامى كه شما را به خشكى نجات دهد روى مى‏گردانيد، و انسان كفران كننده است.

آيا از اين ايمن هستيد كه در خشكى با يك زلزله شديد شما را در زمين فرو ببرد يا طوفانى از سنگريزه بر شما بفرستد و در آن مدفونتان كند سپس حافظ و ياورى براى خود نيابيد؟ يا اينكه ايمن هستيد كه بار ديگر شما را به دريا باز گرداند و تندباد كوبنده‏اى بر شما بفرستد و شما را بخاطر كفرتان غرق كند، و آنگاه كسى را از قهر ما دادخواه و فريادرس نيابيد.

ما بنى آدم را گرامى داشتيم و آنها را در خشكى و دريا بر مركبهاى راهوار حمل كرديم و از انواع روزيهاى پاكيزه به آنها روزى داديم و بر بسيارى از مخلوقات خود برترى بخشيديم.

به ياد آوريد روزى را كه هر گروهى را با پيشوايشان مى‏خوانيم، آنها كه نامه عملشان به دست راستشان است آن را با شادى و سرور مى‏خوانند و سر سوزنى به آنها ظلم و ستم نمى‏شود اما آنها كه در اين جهان از ديدن چهره حق نابينا بودند در آنجا نيز نابينا هستند. (66 الى 72)

«عصمت پيامبر»

اى رسول ما، نزديك بود مشركان با وسوسه‏هاى خود و با استفاده از روح صلح طلبانه تو، تو را از هر چه وحى كرده‏ايم فريفته و منصرف سازند تا غير آن را به ما نسبت دهى تا از مخالفت آنها با اسلام كاسته شود و در آن صورت آنان تو را دوست خود انتخاب كنند.

اگر ما تو را ثابت قدم نمى‏ساختيم و در پرتو مقام عصمت مصون از انحراف نبودى نزديك بود كمى به آنها تمايل كنى و بخاطر كم شدن مخالفت آنها، در مورد بعضى از دستورات ما اغماض نمايى.

اگر چنين مى‏كردى، ما دو برابر مجازات مشركان در حيات دنيا و دو برابر مجازات آنها را بعد از مرگ به تو مى‏چشانديم، سپس در برابر ما ياورى نمى‏يافتى. (الى 75)