(در مدينه نازل شده و شامل شصت و چهار آيه است) بنام خداوند بخشنده مهربان اين سورهاى است كه ما آن را فرو فرستاديم و عمل به احكام و اعتقاد به آياتش را واجب ساختيم و در آن، آيات بنيّات نازل كرديم شايد شما متذكر شويد.زن و مرد زنا كار بى همسر را هر يك صد تازيانه بزنيد و هرگز در اجراى حكم خدا رأفت و ترحّم بىجا از خود نشان ندهيد اگر به خدا و روز جزا ايمان داريد و بايد گروهى از مؤمنان، مجازات آنها را مشاهده كنند تا اين مجازات هم عبرتى براى گنهكاران باشد و هم براى ديگران.مرد زناكار جز با زن زناكار و يا مشرك سزاوار ازدواج نيست و زن زناكار را جز مرد زناكار يا مشرك به ازدواج خود در نمىآورد و اين كار بر مؤمنان تحريم شده است. (الى 3)
«مجازات تهمت»
كسانى كه زنان پاكدامن را به زنا متهم مىكنند و سپس چهار شاهد عادل براى ادعاى خود نمىآورند آنها را هشتاد تازيانه بزنيد و شهادتشان را هرگز نپذيريد كه آنها فاسقند مگر كسانى كه بعد از آن توبه كنند و جبران نمايند كه خداوند غفور و رحيم است. (4 الى 5)
«اتهام به همسر»
كسانى كه همسران خود را متهم به عمل منافى عفت مىكنند و گواهانى جز خودشان ندارند هر يك از آنها بايد چهار مرتبه به نام خدا شهادت دهد كه از راستگويان است و در پنجمين بار بگويد: لعنت خدا بر او باد اگر از دروغگويان باشد.آن زن نيز مىتواند كيفر زنا را به اين طريق از خود دور كند كه چهار بار خدا را به شهادت طلبد كه آن مرد دروغ مىگويد و در مرتبه پنجم بگويد: غضب خدا بر او باد اگر آن مرد از راستگويان است.و اگر فضل و رحمت خدا شامل حال شما نبود و اينكه او توبهپذير و حكيم است بسيارى از شما به مجازات الهى گرفتار مىشديد. (6 الى 10)