«عظمت قرآن در كتب پيشين» - گلی از بوستان خدا نسخه متنی

آنها در جواب گفتند: تو فقط ديوانه‏اى.

بعلاوه تو تنها بشرى مثل ما هستى، تنها گمانى كه درباره تو داريم اينست كه دروغگو مى‏باشى.

اگر راست مى‏گوئى، سنگهايى از آسمان بر سر ما فرو ريز.

شعيب گفت:

پروردگار من به اعمالى كه شما انجام مى‏دهيد آگاه‏تر است.

سرانجام او را تكذيب كردند و عذابى از ابرى كه بر آنها سايه افكنده بود آنها را در برگرفت كه اين عذاب روز بزرگى بود.

در اين ماجرا آيت و نشانه‏اى است ولى اكثر آنها ايمان نياوردند و پروردگار تو عزيز و رحيم است. (176 الى 191)

«عظمت قرآن در كتب پيشين»

اين قرآن از سوى پروردگار جهانيان‏ توسط روح‏ بر قلب پاك تو نازل شده است تا مردم را انذار كنى.

او آن را به زبان عربى آشكار نازل كرد و توصيف آن در كتب پيشينيان نيز آمده است.

آيا همين نشانه‏ها براى آنها كافى نيست كه علماى بنى اسرائيل به خوبى از آن آگاهند.

اگر ما قرآن را بر بعضى از غير عرب نازل مى‏كرديم‏ و او آن را بر ايشان مى‏خواند به آن ايمان نمى‏آوردند.

آرى ما اينگونه قرآن را با زبانى رسا و آسان در دل اين مجرمان وارد مى‏كنيم‏ اما آنها به آن ايمان نمى‏آورند تا عذاب دردناك را با چشم خود به بينند.

ناگهان عذاب الهى به سراغ آنها مى‏آيد در حاليكه توجه ندارند و در اين هنگام مى‏گويند: آيا به ما مهلتى داده خواهد شد. (192 الى 203)

«اتهامى ديگر بر كتاب خدا»

آيا اين گمراهان براى عذاب از ناحيه ما عجله مى‏كنند و گمان مى‏كنند كه اين وعده‏ها دروغ است؟ اگر ما ساليان ديگرى نيز آنها را از اين زندگى بهره‏مند سازيم و عذاب را به تأخير بيندازيم‏ و سپس عذابى كه به آنها وعده داده شده به سراغشان بيايد. (الى 206)