(در مكه نازل شده و شامل نود و سه آيه است) بنام خداوند بخشنده مهربان اين آيات قرآن و كتاب مبين است.وسيله هدايت و بشارت براى مؤمنان است.همان كسانى كه نماز بر پا مىدارند و زكات را ادا مىكنند و به آخرت يقين دارند.كسانى كه ايمان به آخرت ندارند چون خودشان را به خودشان واگذار كردهايم اعمال بد آنان بر ايشان زينت داده شده به طورى كه آنها سرگردان مىشوند.آنها كسانى هستند كه عذاب بد و دردناك براى آنهاست و آنها در آخرت زيانكارترين مردمند.و به طور مسلم اين قرآن از سوى حكيم و دانائى بر تو القاء مىشود. (1 الى 6)
«موسى به دنبال آتش»
اى پيامبر، به خاطر بياور هنگامى را كه موسى به خانواده خود گفت: من آتشى از دور ديدم، همينجا توقف كنيد من بزودى خبرى براى شما مىآورم يا شعله آتشى تا بوسيله آن گرم شويد.هنگامى كه موسى نزد آتش آمد ندائى برخاست كه مبارك است آن كس و آن چيزى كه در آتش است و هر كس كه در اطراف آن است و منزه است خداوندى كه پروردگار جهانيان است.اى موسى من خداوند عزيز و حكيمم.اى موسى عصايت را بيفكن. هنگامى كه عصا را بينداخت مشاهده كرد كه با سرعت همچون مارهاى كوچك به هر سو مىدود موسى ترسيد و به عقب برگشت و حتى پشت سر خود را نيز نگاه نكرد. خداوند فرمود: اى موسى نترس كه رسولان و پيامبران در نزد من احساس امنيت مىكنند و نمىترسند مگر كسى كه ستم كند. اما اگر بعد از آن ستم بدى را به نيكى تبديل كند و گذشته را اصلاح نمايد توبه او را مىپذيرم و من غفور و رحيم هستم.اى موسى دستت را در گريبانت داخل كن هنگامى كه خارج مىشود نورانى و درخشنده است بىآنكه عيبى در آن وجود داشته باشد اين از جمله معجزات نه گانهاى است كه تو با آنها بسوى فرعون و قومش فرستاده مىشوى كه آنها قومى فاسق و طغيانگرند.و هنگامى كه آيات روشنىبخش ما به سراغ آنها آمد گفتند: اين سحرى است آشكار و آن را از روى ظلم و سركشى انكار كردند. (الى 13)