گلی از بوستان خدا نسخه متنی

قارون گفت: اين ثروت را به وسيله دانشى كه نزد من است به دست آورده‏ام.

آيا او نمى‏دانست خداوند اقوامى را قبل از او هلاك كرد كه از او نيرومندتر و ثروتمندتر بودند و هنگامى كه عذاب الهى فرا رسد مجرمان از گناهانشان سئوال نمى‏شوند چون مجالى براى عذر خواهى آنان نمى‏باشد.

قارون با تمام زينت خود در برابر قومش ظاهر شد، آنها كه طالب حيات دنيا بودند گفتند: اى كاش همانند آنچه به قارون داده شده است ما نيز داشتيم به راستى كه او بهره عظيمى دارد.

كسانى كه علم و دانش به آنها داده شده بود گفتند: واى بر شما ثواب الهى براى كسانى كه ايمان آورده و عمل صالح انجام داده‏اند بهتر است، اما جز صابران آن را دريافت نمى‏كنند.

سپس ما او و خانه‏اش را در زمين فرو برديم و هيچ كس را نداشت كه بتواند او را در برابر عذاب الهى يارى كند و خود نيز نمى‏توانست خويشتن را يارى دهد.

آنها كه ديروز آرزو مى‏كردند به جاى او باشند هنگامى كه اين صحنه را ديدند گفتند: واى بر ما گوئى خداست كه روزى را بر هر كس از بندگانش بخواهد گسترش مى‏دهد و يا تنگ مى‏گرداند، اگر خدا بر ما منت ننهاده بود ما را نيز به قعر زمين فرو مى‏برد اى واى گوئى كافران هرگز رستگار نمى‏شوند.

آرى اين سراى آخرت را تنها براى كسانى قرار مى‏دهيم كه اراده برترى‏جوئى و فساد در زمين را ندارند و عاقبت نيك براى پرهيزكاران است.

كسى كه كار نيكى انجام دهد براى او پاداشى بهتر از آن است و به كسانى كه كار بدى انجام دهند مجازاتى جز به اندازه اعمالشان داده نمى‏شود. (الى 84)