«طلاق» - گلی از بوستان خدا نسخه متنی

او شما را بخاطر سوگندهايى كه بدون توجه ياد مى‏كنيد مؤاخذه نخواهد كرد اما به آنچه دلهاى شما كسب كرده و سوگندهايى كه از روى اراده و اختيار ياد مى‏كنيد مؤاخذه مى‏كند و خداوند آمرزنده و حليم است. (آيه 225)

«طلاق»

كسانى كه از زنان خود (ايلاء) مى‏نمايند يعنى سوگند ياد مى‏كنند كه با آنها آميزش جنسى انجام ندهند نبايد بيش از چهار ماه به اين وضع ادامه دهند و مى‏بايست در خلال اين مدت تكليف خود را از نظر ادامه زندگى و يا طلاق همسر خود روشن نمايند و اگر در اين فرصت از سوگند خويش پشيمان گشتند و دوباره به زندگى مشتركشان ادامه دادند گناهى بخاطر سوگندشان بر آنها نيست، زيرا خداوند آمرزنده و مهربان است.

اگر تصميم به جدايى و طلاق گرفتند بدانند كه سوگند تنها، طلاق محسوب نمى‏شود و مى‏بايست جدايى آنان بطور رسمى و با شرائط طلاق صورت پذيرد و بدانند كه خداوند، شنوا و داناست.

زنانى كه از شوهرانشان طلاق مى‏گيرند بايد به مدت سه مرتبه عادت ماهانه ديدن و پاك شدن انتظار كشيده و عده نگهدارند. و اگر به خدا و روز رستاخيز ايمان دارند، براى آنها حلال نيست كه آنچه را خدا در رحم آنها آفريده است كتمان كرده و پنهان نگهدارند. و همسران آنها براى رجوع به آنها و از سرگرفتن پيمان زناشوئى تا قبل از پايان اين مدت از ديگران سزاوارترند در صورتيكه واقعا خواهان اصلاح باشند و براى زنان همانند وظائفى كه بر دوش آنهاست حقوق شايسته‏اى قرار داده شده و در مورد آنان، عدالت در حق، همانند مردان جارى است.

و مردان با توجه به اختلافات زيادى كه بين نيروهاى جسمى و روحى زن و مرد وجود دارد مانند وظيفه حساس مادرى زنان و برخوردار بودن آنان از عواطف و احساسات بيشتر كه در بعهده گرفتن نوع مسئوليتها تأثير بسيار زيادى داراست نسبت به زنان در مرتبه بالاترى قرار داشته و برتريّت دارند. و اين برتريّت تنها بخاطر توان جسمى و فكرى بيشتر مردان در جهت قبول مسئوليتهاى سنگين است اما در پيشگاه خداوند و از نظر موقعيت اجتماعى در يك جامعه اسلامى، ملاك همان تقوى الهى است. (226 الى 228)

طلاقى كه رجوع و بازگشت دارد دو مرتبه است و در هر مرتبه يا بايد به طور شايسته همسر خود را نگهدارى كند و آشتى نمايد و يا با نيكى او را رها سازد و از او جدا شود و براى شما جايز نيست كه چيزى را كه به عنوان مهريه به آنان داده‏ايد پس بگيريد مگر اينكه دو همسر بترسند بخاطر نفرت و عدم تمايل به ادامه زندگى حدود و قانون الهى را زير پا بگذارند كه در اين صورت مانعى براى آنها ندارد كه زن فديه و عوضى بپردازد و طلاق بگيرد. اينها حدود و مرزهاى الهى است از آن تجاوز نكنيد هر كس از آن تجاوز كند ستمگر است.