(در مكه نازل شده و شامل سى و چهار آيه است) به نام خداوند بخشنده مهربان اين آيات كتاب حكيم است كه مايه هدايت و رحمت براى نيكوكاران است.همانهايى كه نماز را بر پا مىدارند، زكات را ادا مىكنند و به آخرت يقين دارند.آنها بر طريق هدايت پروردگارشان هستند و آنها در حقيقت همان رستگارانند.بعضى از مردم به سخنان باطل و بيهوده گوش فرا مىدهند و براى يادگيرى آنها اموال خود را خرج مىكنند تا مردم را از روى جهل و نادانى به آنها علاقهمند ساخته و گمراهشان نمايند و در مقابل، آيات الهى را به استهزا و سخريه گيرند. براى آنان عذاب خوار كننده است.هنگامى كه آيات ما بر او خوانده مىشود مستكبرانه روى برمىگرداند گوئى آن را نشنيده و اصلا گوشهايش سنگين است. او را به عذاب دردناك بشارت ده.ولى كسانى كه ايمان آوردهاند و عمل صالح انجام دادهاند باغهاى پر نعمت بهشت از آن آنهاست. جاودانه در آن خواهند ماند، اين وعده مسلم الهى است و اوست عزيز و حكيم. (2 الى 9)
«آيا معبودان شما چيزى آفريدهاند؟»
پروردگار و معبود شما همان كسى است كه آسمانها را بدون ستونى كه قابل رؤيت باشد آفريد، و در زمين كوههائى افكند تا شما را نلرزاند و از هرگونه جنبنده روى آن منتشر ساخت.ما از آسمان آبى نازل كرديم و به وسيله آن در روى زمين انواع گوناگونى از جفتهاى گياهان پر ارزش رويانديم.اين آفرينش خداست، شما هم به من نشان دهيد معبودانى كه غير او هستند چه چيز را آفريدهاند؟ اما اين ظالمان در گمراهى آشكارند و هرگز تفكر نمىكنند. (10 الى 11)
لطفا منتظر باشید ...
