«مهريه زنان» - گلی از بوستان خدا نسخه متنی

«عدّه وفات» كسانى كه از شما مى‏ميرند و همسرانى باقى مى‏گذارند بايد (چهار ماه و ده روز) انتظار بكشند و عده نگهدارند و هنگامى كه به آخر مدتشان رسيدند گناهى بر شما نيست كه هر چه مى‏خواهند درباره خودشان بطور شايسته انجام دهند و با مرد دلخواه خود ازدواج كنند و خدا به آنچه عمل مى‏كنيد آگاه است.

بر كسانى از شما گناهى نيست كه به طور كنايه، از زنانى كه همسران آنها فوت كرده‏اند خواستگارى كنيد و يا در دل تصميم بر اين كار بگيريد. بدون اينكه آن را اظهار نمائيد، خداوند مى‏دانست شما بياد آنها خواهيد افتاد و به خواسته طبيعى شما به شكل معقول مخالف نيست. ولى با آنها در پنهانى، براى زناشويى وعده ندهيد مگر اينكه بطرز پسنديده‏اى به طور كنايه اظهار كنيد. ولى در همه حال اقدام به ازدواج ننمائيد تا عده آنها به سرآيد و بدانيد خداوند آنچه را در دل داريد مى‏داند. از مخالفت با او بپرهيزيد و بدانيد خداوند آمرزنده و بردبار است و در مجازات بندگان عجله نمى‏كند. (234 الى 235)

«مهريه زنان»

اگر زنان را قبل از تماس جنسى و عمل زناشويى و تعيين مهر به دلايلى طلاق دهيد گناهى بر شما نيست و در اين موقع آنها را با هديه‏اى مناسب بهره‏مند سازيد، آن كس كه توانايى دارد به اندازه وسعش و آن كس كه تنگ دست است به اندازه توان و قدرتش هديه‏اى شايسته و مناسب حال دهنده و گيرنده باشد و اين بر نيكوكاران الزامى است.

اما اگر زنان را پيش از آنكه با آنها تماس بگيريد و آميزش جنسى انجام دهيد طلاق دهيد و مهرى هم براى آنان تعيين كرده‏ايد لازم است نصف آنچه را تعيين كرده‏ايد به آنها بدهيد مگر اينكه آنها حق خود را ببخشند و يا اگر صغير و سفيه و كم عقل هستند ولى و سرپرست آنها كه گره و اختيار ازدواج بدست اوست آن را ببخشد و اگر شما گذشت كنيد و تمام مهر را به آنها بپردازيد به پرهيزكارى نزديكتر است و گذشت و نيكوكارى را در ميان خود فراموش نكنيد كه خداوند به آنچه انجام مى‏دهيد بيناست. (236 الى 237)