(در مدينه نازل شده و شامل هفتاد و سه آيه است) به نام خداوند بخشنده مهربان اى پيامبر، تقوى الهى پيشه كن و از كافران و منافقان اطاعت منما، خداوند عالم و حكيم است.و از آنچه از سوى پروردگارت به تو وحى مىشود پيروى نما كه خداوند به آنچه انجام مىدهيد آگاه است.و بر خدا توكل كن و همين بس كه خدا حافظ و مدافع باشد.
(1 الى 3)
«ادعاهاى باطل»
خداوند براى هيچكس دو قلب در درون بدنش نيافريده و آن كس كه ادعا مىكند داراى دو قلب است و بهتر از پيامبر درك مىكند دروغ مىگويد.اى كسانى كه ايمان آوردهايد خداوند هرگز همسرانتان را كه تنها با زبان مورد خطاب قرار مىدهيد و او را به منزله مادر خود دانسته و اين امر را طلاق وى به حساب مىآوريد، مادران شما قرار نداده و نيز فرزند خواندههاى شما را فرزند حقيقى شما نمىداند اين سخنى است كه شما تنها به زبان خود مىگوئيد اما خداوند حق مىگويد و به راه راست هدايت مىكند.شما بايد آنها را به نام پدرانشان بخوانيد كه اين كار نزد خدا عادلانهتر است، و اگر پدران آنها را نمىشناسيد آنها برادران دينى و موالى شما هستند، اما گناهى بر شما نيست در خطاهائى كه در اين مورد از شما سر مىزند و بىتوجه آنها را به نام ديگران صدا مىزنيد ولى آنچه را از روى عمد مىگوئيد مورد حساب قرار خواهد داد و خداوند غفور و رحيم است.پيامبر نسبت به مؤمنان از خود آنها اولى و برتر است و همسران او مادران آنها محسوب مىشوند و خويشاوندان نسبت به يكديگر از مؤمنان و مهاجران در آنچه خدا مقرر داشته اولى و سزاوارترند مگر اينكه بخواهيد نسبت به دوستانتان نيكى كنيد و سهمى از اموال خود را به آنها بدهيد اين حكم در كتاب الهى نوشته شده است. (4 الى 6)
لطفا منتظر باشید ...
