«موسى و تهمتهاى ناروا» - گلی از بوستان خدا نسخه متنی

«قيامت كى بر پا مى‏شود؟» اى رسول ما، مردم درباره زمان فرا رسيدن قيامت سؤال مى‏كنند، بگو: علم آن تنها نزد خداست و چه مى‏دانى شايد قيامت نزديك باشد.

خداوند كافران را لعن كرده و از رحمت خود دور داشته و براى آنان آتش سوزاننده‏اى آماده نموده است.

آنها همواره در آن خواهند ماند و دوست و ياورى نخواهند داشت.

در آن روز كه صورتهاى آنها در آتش دوزخ دگرگون خواهد شد از كار خود پشيمان مى‏شوند و مى‏گويند اى كاش خدا و پيامبر را اطاعت كرده بوديم‏ و مى‏گويند: پروردگارا ما از رؤسا و بزرگان خود اطاعت كرديم و ما را گمراه ساختند پروردگارا آنها را از عذاب دو چندان بده و آنها را به لعن و غضب شديدى گرفتار بفرما. (63 الى 67)

«موسى و تهمتهاى ناروا»

اى كسانيكه ايمان آورده‏ايد همانند كسانى نباشيد كه موسى را آزار دادند و خداوند او را از آنچه در حق او مى‏گفتند مبرّا ساخت و او نزد خداوند آبرومند و گرانقدر بود.

از خدا بترسيد و سخن حق و درست بگوئيد تا خدا اعمال شما را اصلاح كند و گناهانتان را بيامرزد و هركس اطاعت خدا و رسولش كند به رستگارى و پيروزى عظيمى نائل شده است. (68 الى 71)

«حمل امانت الهى»

ما امانت خود را كه همان تعهد و تكليف و مسئوليت و ولايت الهيه بود را بر آسمانها و كوهها عرضه داشتيم اما آنها با آن همه قدرت و صلابت از قبول آن امتناع نموده و از روى ناتوانى و عجز عذر خواستند.

اما انسان كه در خود نيرو و استعداد قبول چنين مسئوليت بزرگى را احساس مى‏كرد اين امانت را قبول نموده و بدوش كشيد اما او به خاطر اينكه به عظمت و بزرگى و افتخار چنين موهبتى واقف نشده بود قدر آن را نشناخت و به محتواى آن، چنانچه بايد عمل نكرد و با اين كار بر خود بسيار ظلم كرد چون در اين امر بسيار جاهل و نادان بود.

هدف اين بود كه مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرك صفوفشان مشخص گردد و آنها را عذاب كند و خدا رحمت خود را بر مردان و زنان با ايمان بفرستد چرا كه خداوند همواره غفور و رحيم است. (72 الى 73)