«نشانه‏هايى از قدرت خداوند» - گلی از بوستان خدا نسخه متنی

ما بعد از او بر قومش هيچ لشكرى براى نابوديشان از آسمان نفرستاديم و هرگز سنّت ما بر اين نبود بلكه تنها با يك صيحه آسمانى ناگهانى همگى خاموش شدند.

افسوس بر اين بندگان كه هيچ پيامبرى براى هدايت آنها نيامد مگر اينكه او را استهزاء مى‏كردند.

آيا نديدند چقدر از اقوام پيش از آنها به خاطر گناهانشان هلاك كرديم آنها هرگز به سوى ايشان باز نمى‏گردند و همه آنها در روز قيامت نزد ما حاضر مى‏شوند. (13 الى 32)

«نشانه‏هايى از قدرت خداوند»

زمين مرده براى كسانى كه منكر قيامتند آيتى است، ما آن را زنده كرديم و دانه‏هايى از آن خارج ساختيم و آنها از آن مى‏خورند و در آن باغهايى از نخلها و انگورها قرار داديم و چشمه‏هايى از آن بيرون فرستاديم، تا از ميوه آن بخورند در حالى كه دست آنها هيچ دخالتى در ساختن آن نداشته است، آيا شكر خدا را به جا نمى‏آورند.

منزه است كسى كه تمام زوجها را آفريد، از آنچه زمين مى‏روياند، و از خود آنها و از آنچه نمى‏دانند.

و شب نيز براى آنان عبرتى است كه ما روز را از آن بيرون مى‏كشيم و آن وقت به تاريكى مى‏روند و خورشيد نيز براى آنها آيتى است كه پيوسته به سوى قرارگاهش در حركت است، اين تقدير خداوند قادر و دانا است.

ما براى ماه منزلگاههايى قرار داديم و به هنگامى كه اين منازل را طى كرد سرانجام به صورت شاخه كهنه خرما در مى‏آيد.

نه براى خورشيد سزاوار است كه به ماه برسد و نه شب از روز پيشى مى‏گيرد و هر كدام از آنها در مسير خود شناورند. (الى 40)