«ما دعاى نوح را اجابت كرديم» - گلی از بوستان خدا نسخه متنی

كه پيوسته مى‏گفت: آيا به راستى تو اين سخن را باور كرده‏اى‏ كه وقتى ما مرديم و خاك و استخوان شديم بار ديگر زنده مى‏شويم و جزا داده خواهيم شد؟ پس از آن مى‏گويد: آيا شما مى‏توانيد خبرى از او بگيريد؟ اينجاست كه به جستجو بر مى‏خيزد و نگاهى مى‏كند ناگهان او را در وسط جهنم مى‏بيند و به او مى‏گويد: به خدا سوگند چيزى نمانده بود كه مرا نيز به هلاكت بكشانى.

و اگر نعمت و لطف پروردگارم نبود من نيز از احضار شدگان در دوزخ بودم.

اى دوستان آيا ما ديگر نمى‏ميريم و در بهشت جاودانه خواهيم بود و جز همان مرگ اول مرگى به سراغ ما نخواهد آمد و ما هرگز مجازات نخواهيم شد؟ راستى اين پيروزى بزرگى است‏ آرى براى رسيدن به اين پاداش، تلاشگران بايد بكوشند.

آيا اين نعمتهاى جاويدان بهشت بهتر است يا درخت نفرت‏انگيز و تلخ زقوم؟ ما آن را مايه درد و رنج ظالمان قرار داديم.

درختى است كه از قعر جهنم مى‏رويد و شكوفه‏هاى آن مانند سرهاى شياطين است‏ كه مجرمان از آن مى‏خورند و شكم خود را از آن پر مى‏كنند و سپس بر روى آن آب داغ و متعفنى مى‏نوشند و آنگاه به سوى دوزخ بازگردانده مى‏شوند چرا كه آنها پدران خود را گمراه يافتند و با وجود اين باز هم به دنبال آنان رفتند.

قبل از آنان، اكثر پيشينيان نيز گمراه شدند.

ما در ميان آنها انذار كنندگانى فرستاديم‏ بنگر عاقبت انذار شوندگان چگونه بود؟ مگر بندگان مخلص ما كه از عذاب در امان ماندند. (11 الى 74)

«ما دعاى نوح را اجابت كرديم»

نوح ما را ندا كرد و ما دعاى او را اجابت كرديم و چه خوب اجابت كننده‏اى هستيم.

ما او و خاندانش را از اندوه بزرگ رهائى بخشيديم (الى 76)

و فرزندانش را بازماندگان روى زمين قرار داديم‏ و نام نيكش را در ميان امتهاى بعد باقى گذارديم.

سلام باد بر نوح در ميان جهانيان، ما اينگونه نيكوكاران را پاداش مى‏دهيم‏ چرا كه او از بندگان با ايمان ما بود.

پس از آن، ديگران كه دشمنان وى بودند را غرق نموديم. (الى 82)