گلی از بوستان خدا نسخه متنی

فرعون به اطرافيانش گفت: بگذاريد تا من موسى را به قتل برسانم و او خداى خود را به يارى بطلبد چون بيم دارم اگر زنده بماند آئين شما را تغيير دهد و در زمين فتنه و فساد برانگيزد.

موسى گفت: من به خداى آفريننده من و شما از شر هر كافر متكبرى كه به روز حساب ايمان نمى‏آورد پناه مى‏برم.

در اين هنگام مردى با ايمان از آل فرعون كه ايمانش را پنهان مى‏داشت با فرعونيان گفت آيا مردى را به جرم اينكه مى‏گويد پروردگار من خداست مى‏كشيد؟ در صورتى كه با معجزه و ادله روشن از جانب خدا براى هدايت شما آمده است چرا فكر نمى‏كنيد كه اگر او دروغگو است گناه دروغش بر خود اوست اما اگر راستگو باشد و از وعده‏هاى او بعضى به شما برسد همه هلاك خواهيد شد و بدانيد كه خدا هرگز مردم ستمكار و دروغگو را هدايت نخواهد كرد. (23 الى 28)

اى قوم امروز ملك و سلطنت زمين مصر با شماست ليكن اگر قهر و انتقام خدا بر ما برسد كيست كه ما را از آن نجات تواند داد. اما فرعون گفت: جز آنكه رأى به قتل موسى دهم رأى ديگرى نخواهم داد و بدانيد كه من شما را جز به راه صواب دلالت نمى‏كنم.

آن مرد با ايمان گفت: اى قوم من براى شما از روزى سخت مانند روز سخت امتهاى گذشته مى‏ترسم، مانند روزگار قوم نوح و عاد و ثمود و امتهاى بعد از اينان كه همه به كيفر كفر هلاك شدند و خدا هيچ اراده ظلم در حق بندگان نمى‏كند.

اى قوم، من براى شما از عذاب روز قيامت كه خلق از سختى آن به فرياد آيند سخت بيمناكم‏ همان روزى كه از عذاب آن به هر سو بگريزيد و هيچ از قهر خدا پناهى نياييد و هر كه را خدا بخاطر اعمال ناشايستش گمراه نمايد ديگر براى او راهى نيست. (29 الى 33)