گلی از بوستان خدا نسخه متنی

اى پيامبر تنها خداست كه از ساعت قيامت آگاه است و هيچ ميوه‏اى از غنچه خود بيرون نيايد و هيچ آبستنى بار بر ندارد و نزايد مگر به علم ازلى او و ياد آر روز محشر را كه خدا به مشركان خطاب كند آن معبودان باطلى كه شريكان من مى‏پنداشتيد كجا رفتند؟ مشركان گويند: بارالها ما حضور تو عرضه داشتيم كه امروز جز تو از براى نجات ما هيچ گواهى نيست.

آرى معبودان باطلى را كه در دنيا عبادت مى‏كردند همه از نظرشان محو و نابود شود و آن زمان بدانند كه از آتش قهر خدا هيچ نجاتى براى آنها نيست.

آدمى حريص هميشه از خدا تمناى خير مى‏كند و هرگز خستگى و سيرى ندارد و ليكن اگر به وى شرّ و آسيبى رسد زود از رحمت الهى مأيوس مى‏شود و اگر ما به انسان، پس از رنج و ضررى كه به او رسيده نعمت و رحمتى نصيب كنيم البته خواهد گفت: كه اين نعمت بخاطر لياقت من است و گمان نمى‏كنم كه قيامتى بر پا شود و به فرض اينكه به سوى خدا نيز باز گرديم باز هم براى من نزد خدا بهترين نعمت خواهد بود ما البته كافران را به كيفر اعمالشان آگاه مى‏سازيم و عذابى سخت مى‏چشانيم.

و ما هرگاه به انسان نعمتى عطا كرديم رو بگردانيد و كفران نعمت كرد و هرگاه شرّ و بلايى به او روى‏آورد آنگاه دايم زبان به دعا گشود و اظهار عجز نمود.

اى رسول كافران را بگو چه مى‏پنداريد اگر قرآن از جانب خدا باشد كه هست و شما به آن كافر شده باشيد كه شده‏ايد آيا گمراه‏تر از آنكه مانند شما به كفر و شقاق دور از راه سعادت گرديد در جهان چه كسى تواند بود؟ ما آيات قدرت و حكمت خود را در آفاق جهان و نفوس بندگان كاملا هويدا و روشن مى‏گردانيم تا ظاهر و آشكار شود كه قيامت بر حق است.

اى رسول ما آيا همين كه خدا بر همه موجودات عالم گواه است كفايت از برهان نمى‏كند؟ اى اهل ايمان بدانيد كه كافران از لقاى خداى خود در روز قيامت در شك و انكارند و باز بدانيد كه خدا بر همه موجودات عالم احاطه كامل دارد. (47 الى 54)