«كسى را مى‏پرستم كه مرا آفريده» - گلی از بوستان خدا نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

گلی از بوستان خدا - نسخه متنی

سیدمهدی حجتی‏

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

و همين گونه در هيچ شهر و ديارى پيش از تو پيامبرى انذار كننده نفرستاديم مگر اينكه ثروتمندان مست و مغرور گفتند: ما پدران خود را بر مذهبى يافتيم و به آثار آنها اقتدا مى‏كنيم.

پيامبرشان گفت: آيا اگر من آئينى هدايت بخش‏تر از آنچه پدرانتان را بر آن يافتيد آورده باشم باز هم انكار مى‏كنيد؟ گفتند: آرى ما به آنچه شما به آن مبعوث شده‏ايد كافريم، لذا ما از آنها انتقام گرفتيم بنگر پايان كار تكذيب كنندگان چگونه بود؟ (15 الى 25)

«كسى را مى‏پرستم كه مرا آفريده»

اى رسول ما، به خاطر بياور هنگامى را كه ابراهيم به پدرش و قومش گفت: من از آنچه شما مى‏پرستيد بيزارم‏ مگر آن خدائى كه مرا آفريده كه او هدايتم خواهد كرد.

ابراهيم كلمه توحيد را كلمه باقيه در اعقاب خود قرار داد تا به سوى خدا بازگردند و ما اين گروه و پدران آنها را از مواهب دنيا بهره‏مند ساختيم تا حق و فرستاده آشكار الهى به سراغشان آمد گفتند: اين سحر است و ما نسبت به آن كافريم. (26 الى 30)

«خداست كه رحمتش را تقسيم مى‏كند»

كافران و مشركان گفتند: چرا اين قرآن بر مرد بزرگ و ثروتمندى از اين دو شهر مكه و طائف نازل نشده است؟ اى رسول ما آيا آنها رحمت پروردگارت را تقسيم مى‏كنند؟ ما معيشت آنها را در حيات دنيا در ميان آنان تقسيم كرديم و بعضى را بر بعضى برترى داديم تا يكديگر را تسخير و با هم تعاون و همكارى نمايند و رحمت پروردگارت از آنچه جمع آورى مى‏كنند بهتر است. (31 الى 32)

«نعمات آخرت خاص پرهيزگاران است»

اگر تمكن كفار از مواهب مادى سبب نمى‏شد كه همه مردم امت واحد، گمراه شده و به طرف كفر تمايل پيدا كنند، ما براى كسانيكه كافر مى‏شدند خانه‏هايى با سقفهايى از نقره قرار مى‏داديم و همچنين نردبانهائى كه از آن بالا روند.

/ 618