(در مدينه نازل شده و شامل سى و هشت آيه است) به نام خداوند بخشنده مهربان كسانى كه كافر شدند و مردم را از راه خدا بازداشتند خداوند اعمالشان را نابود مىكند و كسانى كه ايمان آوردند و عمل صالح انجام دادند و به آنچه بر محمد (صلّى الله عليه وآله وسلّم) نازل شده كه همه حق است و از سوى پروردگار مىباشد نيز ايمان آوردند، خداوند گناهانشان را مىبخشد و كارشان را اصلاح مىكند.اين به خاطر آن است كه كافران از باطل پيروى كردند و مؤمنان از حقى كه از سوى پروردگارشان بود تبعيت نمودند، اينگونه خداوند براى مردم زندگيشان را توصيف مىكند. (1 الى 3)
«در ميدان نبرد قاطع باشيد»
هنگامى كه در ميدان جنگ با كافران روبرو مىشويد گردنهايشان را بزنيد و همچنان ادامه دهيد تا به اندازه كافى دشمن را در هم بكوبيد، در اين هنگام، اسيران را محكم ببنديد سپس يا بر آنها منت گذاريد و آزادشان كنيد يا در برابر آزادى از آنها فديه بگيرد و اين وضع همچنان ادامه يابد تا جنگ بار سنگين خود را بر زمين نهد و تمام شود و اين بدان جهت گفتيم كه اگر خدا مىخواست خودش آنها را مجازات مىكرد، اما مىخواهد بعضى از شما را با بعضى ديگر بيازمايد و كسانى كه در راه خدا كشته شدند خداوند هرگز اعمالشان را نابود نمىكند.خداوند به زودى آنها را هدايت كرده و كار آنها را اصلاح مىكند و آنها را در بهشت جاويدانش كه اوصاف آن را براى آنان بازگو كرده وارد مىكند. (4 الى 6)
«خدا را يارى كنيد تا ياريتان كند»
اى كسانى كه ايمان آوردهايد اگر خدا را يارى كنيد و به فرمانهاى او گردن نهيد او نيز شما را يارى مىكند و گامهايتان را استوار مىدارد كسانى كه كافر شدند مرگ بر آنها و اعمالشان نابود باد.اين به خاطر آن است كه از آنچه خداوند نازل كرده كراهت داشتند لذا خدا اعمالشان را حبط و نابود كرد.آيا در زمين سير نكرديد تا ببينيد عاقبت كسانى كه قبل از آنها بودند چه شد؟ خداوند آنها را هلاك كرد و براى كافران امثال اين مجازاتها خواهد بود.اين به خاطر آن است كه خداوند مولا و سرپرست كسانى است كه ايمان آوردند اما كافران مولايى ندارند. (7 الى 11)
لطفا منتظر باشید ...
