بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
اى كسانى كه ايمان آوردهايد هنگامى كه بدهى مدت دارى بر اثر وام و يا معامله با يكديگر بين شما بوجود آمد، آن را بنويسيد و بايد نويسندهاى از روى عدالت، سند را بنويسد. كسى كه قدرت بر نويسندگى دارد، نبايد از نوشتن خوددارى كند. همانطور كه خدا به او تعليم داده است. پس بايد بخاطر اين موهبت الهى بنويسد و آن كس كه بدهكار است بايد به كاتب املا كند و از خدا بترسيد و چيزى فرو گذار ننمايد و اگر مديون و بدهكار سفيه و نادان و يا از نظر عقل ضعيف و مجنون و يا بخاطر لال بودن توانايى بر املا كردن ندارد. بايد ولىّ او بجاى وى با رعايت عدالت املا كند و دو نفر از مردان خود را بر اين حق شاهد بگيريد و اگر دو مرد نبودند، يك مرد و دو زن از كسانى كه مورد رضايت و اطمينان شما هستند انتخاب كنيد و اين دو زن بايد با هم شاهد قرار گيرند تا اگر يكى از آنها فراموش كرد ديگرى به او يادآورى كند و شهود نبايد به هنگامى كه آنها را براى شهادت دعوت مىكنند خوددارى نمايند و از نوشتن بدهى كوچك يا بزرگ مدت دار ملول نشويد و هر چه باشد بنويسيد. اين عمل در نزد خدا به عدالت نزديكتر و براى شهادت مستقيمتر و براى جلوگيرى از ترديد و شك و نزاع و گفتگو بهتر مىباشد مگر اينكه داد و ستد نقدى باشد كه در ميان خود، دست به دست كنيد كه گناهى بر شما نيست. كه آن را ننويسيد و هنگامى كه خريد و فروش نقدى مىكنيد باز هم شاهد بگيريد و نبايد به نويسنده و شاهد بخاطر حقگويى زيانى برسد و تحت فشار قرار بگيرد.و اگر چنين كنيد از فرمان پروردگار خارج شدهايد و از خدا بترسيد او به شما تعليم مىدهد و خداوند به هر چيز داناست. (275 الى 282)