(در مكه نازل شده و شامل چهل و پنج آيه است) بنام خداوند بخشنده مهربان سوگند به قرآن مجيد، آنها تعجب كردند كه پيامبرى انذار كننده و هشدار دهنده از ميان خودشان آمده و كافران گفتند: اين چيز عجيبى است.آنها همچنين گفتند: آيا هنگامى كه ما مرديم و خاك شديم دوباره به زندگى باز مىگرديم؟ اين برگشتى بعيد و غير قابل قبول است.ولى ما مىدانيم آنچه را زمين بعد از مردن انسانها از بدن آنها مىكاهد و نزد ما كتابى است كه همه چيز در آن محفوظ است.آنها حق را هنگامى كه به سراغشان آمد تكذيب كردند لذا پيوسته در كار پراكنده خود متحيّرند.آيا به آسمانى كه بالاى سرشان است نگاه نكردند كه چگونه ما آن را بنا كردهايم؟ و چگونه به وسيله ستارگان، آن را زينت بخشيدهايم و هيچ شكاف و ناموزونى در آن نيست؟ و زمين را گسترش داديم، و در آن كوههاى عظيمى افكنديم و از هر نوع گياه بهجت افزا رويانديم تا وسيله بينائى و بيدارى براى هر بنده توبه كارى باشد.و از آسمان آبى پر بركت فرستاديم و به وسيله آن باغها و دانههائى را كه درو مىكنند رويانديم و نخلهاى بلند قامت كه ميوههاى متراكم دارند.همه اينها به منظور بخشيدن روزى به بندگان است و به وسيله باران زمين مرده را زنده كرديم آرى زنده شدن مردگان نيز همين گونه است.اى رسول ما، پيش از اين مردم، قوم نوح اصحاب الرس و قوم ثمود و قوم عاد و فرعون و لوط نيز پيامبرانشان را تكذيب كردند.و اصحاب ايكه كه قوم شعيب بودند و قوم تبع هر يك فرستادگان الهى را تكذيب كردند و وعده عذاب درباره آنها تحقق يافت.آيا ما از آفرينش نخستين عاجز مانديم كه بر زنده شدن مردگان قادر نباشيم، اما آنها با اين همه دلايل روشن باز هم در آفرينش مجدّد ترديد دارند. (1 الى 15)
لطفا منتظر باشید ...
