ما به صالح پيامبر وحى كرديم كه ماده شترى را براى آزمايش قوم تو خواهيم فرستاد صبر كن و منتظر باش و به ايشان خبر بده كه آب موجود در محل، بين آنان و شتر تقسيم شده و هر صاحب قسمتى بايد در روز معين از آب استفاده كند.اما مردم، آن كس كه داوطلب كشتن شتر شده بود را صدا زدند و او نيز شتر را بكشت.پس ببين كه عذاب و انذار من درباره آنان چگونه بود؟ ما فقط يك صيحه بر آنها فرستاديم و همگى چون هيزمى كه باغبان جمع مىكند روى هم انباشته شدند.با اينكه ما اين قرآن را براى تذكر آسان كردهايم آيا كسى هست متذكر شود و پند بگيرد؟ (27 الى 32)
«قوم لوط و عذاب الهى»
قوم لوط هم هشدارهاى ما را تكذيب نمودند و ما بادى همراه با سنگ بر آنان فرستاديم و بجز خاندان لوط كه در سحر نجات داديم همه را هلاك كرديم و نجات ايشان نعمتى بود از سوى ما تا همه بدانند بندگان شكرگذار را اينچنين جزا مىدهيم.با اينكه لوط ايشانرا از عذاب ما انذار كرده و ترسانده بود ولى همچنان در جدال و لجاجت خود اصرار ورزيدند و نسبت به ميهمانان او قصد سوء و منافى عفت كردند. ما چشمهايشان را كور كرديم و گفتيم عذاب و انذار مرا بچشيد و در بامدادى عذاب پيوسته، به ايشان رسيد و گفتيم عذاب و انذار مرا بچشيد و با اينكه ما اين قرآن را براى تذكر آسان كردهايم آيا كسى هست كه متذكر شود و پند بگيرد.ما براى قوم فرعون هم بيم رسان فرستاديم اما همه آيات ما را تكذيب كردند پس ما نيز آنها را مانند گرفتن عزيزى مقتدر و توانا گرفتيم و عذاب نموديم. (33 الى 42)
«عذاب قيامت تلختر و عظيمتر است»
آيا فكر مىكنيد كه كفار شما از كسانيكه قبل از شما كفر ورزيدند و به عذاب الهى دچار شدند بهترند و گرفتار بلا و مصيبت نخواهند شد و آيا براستى در كتب پيشين برائتى براى نجات شما از عذاب خدا آمده است و يا نه آنها مىگويند چون در كفر خود اتحاد داريم پس از هر كس كه بخواهد عذابمان بكند انتقام مىگيريم.بدانند كه اين جمع متحد بزودى در جنگ شكست خواهند خورد و پا به فرار خواهند گذاشت.