ما شما را آفريدهايم، پس چرا تصديق نمىكنيد؟ به من خبر دهيد آيا آن نطفهاى كه در رحمها مىريزيد آفرينندهاش شما هستيد و يا ما خالق آن هستيم.اين ما هستيم كه مرگ را بين شما مقرر كردهايم و كسى نيست كه از تقدير ما سبقت بگيرد، ما بر اين اساس مقدر كردهايم كه جماعتى مثل شما جايگزين شما شوند و شما را به خلقتى ديگر كه از آن خبر نداريد ايجاد كنيم و شما با وجود اينكه نشأه نخستين را ديديد چرا متذكر نمىشويد؟ به من از آنچه كشت مىكنيد خبر دهيد.آيا شما آن را مىرويانيد و يا رويانندهاش مائيم؟ ما اگر بخواهيم مىتوانيم آن را بوته خشكى كنيم و شما از شدت حادثه و از در تعجب به يكديگر بگوئيد:در خسارت سنگينى قرار گرفتهايم.بلكه به كلى از رزق محروم شديم.به من بگوئيد:آيا اين آب كه مىنوشيد شما آن را نازل كردهايد و يا نازل كنندهاش مائيم؟ و اگر مىخواستيم آن را تلخ و شورش مىكرديم پس چرا هنوز هم شكر نمىگذاريد.از آتشى كه مىافروزيد نيز به من خبر دهيد، آيا درختش را كه بعدا هيزم شد شما ايجاد كرديد و يا پديد آرندهاش ما بوديم؟ ما آن را مايه تذكر و وسيله زندگى شما مردم تهى دست و بىكس قرار داديم.اى پيامبر، بنام پروردگار عظيمت تسبيح كن.مطلب آنقدر روشن است. كه حاجت نيست به اينكه به سقوط ستارگان سوگند ياد كنيم، اما ياد مىكنيم و اين سوگند اگر بدانيد بسيار عظيم است.