(در مدينه نازل شده و شامل يازده آيه است) به نام خداوند بخشنده مهربان هر چه در زمين و آسمانهاست همه به تسبيح و ستايش خدا كه پادشاهى منزه و پاك و مقتدر و داناست مشغولند.اوست خدائيكه از ميان امتى كه خواندن و نوشتن هم نمىدانستند، پيغمبرى بزرگوار از همان مردم برانگيخت تا وحى الهى را بر آنان تلاوت كند و آنها را از لوث جهل و اخلاق زشت پاك سازد و شريعت كتاب آسمانى و حكمت الهى بياموزد با آنكه پيش از اين همه در ورطه جهالت و گمراهى بودند و نيز قوم ديگرى را كه به اسلام گرويده و به مسلمانان ملحق شوند را هدايت فرمايد كه او خداى مقتدر و تمام كارهايش از روى حكمت و مصلحت است.اين رسالت و نزول قرآن فضل و كرامت خداست كه آن لطف را در حق هر كه بخواهد مىكند و خدا را بر خلق فضل و رحمت بىمنتهاست.وصف حال كسانى كه به احكام تورات آگاهى پيدا كردهاند اما خلاف آن را عمل نمودند در مثل مانند حمارى است كه بارى از كتابها را بر پشت كشيده و از آن هيچ نفهمد و بهره نبرد. آرى قومى كه مثل حالشان اينست و آيات خدا را تكذيب كردند نمونه بسيار بدى هستند و خدا هرگز ستمكاران را به راه راست هدايت نخواهد كرد.اى رسول ما، جهودان را بگو: اى جماعت يهود اگر فكر مىكنيد كه شما بحقيقت دوستداران خدائيد نه مردم ديگر، پس تمناى مرگ كنيد اگر راست مىگوئيد.و حال آنكه بر اثر آن اعمال بديكه بدست خود براى آخرت خويش پيش فرستادهاند ابدا آرزوى مرگ نمىكنند و خدا از كردار ستمكاران آگاه است.اى پيامبر به آنان بگو: عاقبت مرگى كه از آن مىگريزيد البته شما را ملاقات خواهد كرد و پس از مرگ به سوى خدائيكه داناى پيدا و پنهان است باز مىگرديد و او شما را به آنچه از نيك و بد كردهايد آگاه مىسازد.
لطفا منتظر باشید ...
