«سوره قيامت» - گلی از بوستان خدا نسخه متنی

چرا آنها اين همه از تذكر گريزانند، گوئى آنها گورخرانى رميده هستند كه از شير فرار كرده‏اند، بلكه هر كدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‏اى از سوى خدا براى او فرستاده شود.

چنين نيست كه آنها مى‏گويند، بلكه آنها از آخرت نمى‏ترسند و چنين نيست كه آنها درباره قرآن مى‏گويند بلكه آن قرآن يك تذكر و يادآورى است‏ و هر كس بخواهد از آن پند مى‏گيرد و هيچكس پند نمى‏گيرد مگر اينكه خدا بخواهد و بنده‏اش را مستحق پندپذيرى بداند، خداوند اهل تقوى و آمرزش است. (1 الى 56)

«سوره قيامت»

(در مكه نازل شده و شامل چهل آيه است) به نام خداوند بخشنده مهربان‏ سوگند به روز قيامت‏ و سوگند به نفس لوامه كه همان وجدان بيدار و ملامت‏گر انسانهاست كه رستاخيز حق است.

آيا انسان مى‏پندارد كه استخوانهاى او را جمع نخواهيم كرد؟ آرى ما قادريم كه حتى خطوط سر انگشتشان او را موزون و مرتب كنيم.

انسان در معاد شك ندارد بلكه او مى‏خواهد آزاد باشد و مادام العمر مرتكب گناه بشود لذا مى‏پرسد قيامت كى خواهد بود؟ در آن هنگام كه چشمها از شدت وحشت به گردش در مى‏آيد و ماه بى‏نور مى‏گردد و خورشيد و ماه يكجا جمع شوند، آن روز انسان مى‏گويد: راه فرار كجاست؟ هرگز چنين نيست و راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد و قرارگاه نهائى تنها به سوى پروردگار تو است‏ . و در آن روز انسان را از تمام كارهائى كه از پيش يا پس فرستاده آگاه مى‏كند، بلكه انسان خودش از وضع خود آگاه است‏ هر چند در ظاهر براى خود عذرهائى بتراشد. (1 الى 15)

«در بيان آيات تعجيل مكن»

اى پيامبر، زبانت را به خاطر تعجيل در قرائت قرآن حركت مده، چرا كه جمع و خواندن آن بر عهده ماست.

و هنگامى كه ما آن را خوانديم از آن پيروى كن.

سپس بيان و توضيح آن نيز بر عهده ماست. (16 الى 19)