اى منكرين معاد، چنين نيست كه شما مىپنداريد و منكر معاد مىشويد بلكه شما دنياى زودگذر را دوست داريد و آخرت را رها مىكنيد.در آن روز، صورتهائى شاداب و مسرور است و با چشم دل به پروردگارش نظر مىكند و در آن روز صورتهايى درهم كشيده است.زيرا مىداند عذابى در مورد او انجام مىشود كه پشت را در هم مىشكند.او هرگز ايمان نمىآورد تا جان به گلوگاهش رسد و گفته شود آيا كسى هست كه اين بيمار را از مرگ نجات دهد؟ اما مىبيند كسى نمىتواند او را نجات دهد در اينجاست كه به فراق و دورى از دنيا يقين پيدا مىكند و ساق پاهايش از شدت جان دادن به هم مىپيچد.آرى در آن روز مسير همه به سوى دادگاه پروردگارت خواهد بود. (20 الى 30)
«آنكه از نطفه انسان را آفريد بر زنده كردنش نيز قادر است»
او كه منكر معاد بود هرگز ايمان نياورد و نماز نخواند بلكه تكذيب كرد و روى گردان شد، سپس به سوى خانواده خود بازگشت در حاليكه متكبرانه قدم بر مىداشت.اى كسى كه معاد را تكذيب مىكنى بدان كه عذاب الهى براى تو شايستهتر است، آرى شايستهتر است.و تو واقعا در خور و شايسته اين عذاب هستى.آيا انسان گمان مىكند بيهوده و بى هدف رها مىشود؟ آيا او از نطفهاى از منى كه در رحم ريخته مىشود نبود؟ سپس به صورت خون بسته درآمد و او را آفريد و موزون ساخت و از او دو زوج مذكر و مؤنث آفريد، آيا چنين كسى قادر نيست كه مردگان را زنده كند. (31 الى 40)«سوره انسان (دهر)» (در مدينه نازل شده و شامل سى و يك آيه است) به نام خداوند بخشنده مهربان آيا چنين نيست كه زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود؟ ما انسان را از نطفه مختلفى آفريديم و او را مىآزمائيم لذا او را شنوا و بينا قرار داديم.ما راه را به او نشان داديم خواه شاكر باشد و پذيرا گردد و يا كفران كند.ما براى كافران زنجيرها و غلها و شعلههاى سوزان آماده كردهايم. (1 الى 4)
لطفا منتظر باشید ...
