«سوره بلد» - گلی از بوستان خدا نسخه متنی

او با خود مى‏گويد: اى كاش براى اين زندگى چيزى فرستاده بودم.

در آن روز هيچكس عذابى همانند او نمى‏كشد، و هيچكس همچون او به بند كشيده نمى‏شود.

(21 الى 26)

«اى صاحب نفس مطمئنّنه» تو اى روح آرام يافته، به سوى پروردگارت باز گرد، در حالى كه هم تو از او خشنودى و هم او از تو خشنود است‏ و در سلك بندگانم داخل شو و در بهشتم وارد شو. (27 الى 30)

«سوره بلد»

(در مكه نازل شده و شامل بيست آيه است) به نام خداوند بخشنده مهربان‏ اى رسول ما، قسم به اين شهر مقدس مكه، شهرى كه تو ساكن آن هستى، قسم به پدر و فرزندش، كه ما انسان را در رنج آفريديم و زندگى او مملو از رنجهاست، آيا او گمان مى‏كند كه هيچكس قادر نيست بر او دست يابد؟ مى‏گويد: مال زيادى را در كارهاى خير تلف كردم، آيا گمان مى‏كند هيچكس او را نديده و نمى‏بيند؟ آيا براى انسان، دو چشم‏ و يك زبان و دو لب قرار نداديم؟ ما او را به خير و شرش هدايت نموديم.

ولى او از آن گردنه مهم بالا نرفت:

و تو نمى‏دانى كه آن گردنه چيست؟ آزاد كردن برده‏ و يا اطعام كردن‏ يتيمى از خويشاوندان را و يا مستمندى به خاك افتاده را در روز گرسنگى.

پس از افرادى باشد كه ايمان آورده و يكديگر را به شكيبائى و رحمت توصيه مى‏كنند.

آنها اصحاب يمين هستند و نامه اعمالشان را بدست راستشان مى‏دهند و كسانى كه آيات ما را انكار كرده‏اند، افرادى شومند و نامه اعمالشان به دست چپشان داده مى‏شود.

بر آنها آتشى است فرو بسته كه راه فرارى از آن نيست. (1 الى 20)