«نماز خوف»
اى پيامبر، هنگامى كه در ميان مسلمانان باشى و در ميدان جنگ براى آنها نماز بر پا كنى بايد دستهاى از آنها با تو به نماز برخيزند و بايد سلاحهاى خود را با خود برگيرند و هنگامى كه سجده كردند و نماز را به پايان رسانيدند بايد به پشت سر شما به ميدان نبرد بروند و آن دسته ديگر كه نماز نخواندهاند و مشغول پيكار بودهاند بيايند و با تو نماز بخوانند و بايد آنها وسايل دفاعى و سلاحهاى خود را با خود در حال نماز حمل كنند زيرا كافران دوست دارند كه شما از سلاحها و متاعهاى خود غافل شويد و يك مرتبه به شما هجوم كنند و اگر از باران ناراحت هستيد و يا بيمار و مجروح باشيد مانعى ندارد كه سلاحهاى خود را بر زمين بگذاريد ولى وسايل دفاعى مانند زره و خود را با خويش برداريد، خداوند براى كافران عذاب خوار كنندهاى فراهم ساخته است.و هنگامى كه نماز را به پايان رسانيديد خدا را ياد كنيد در حال ايستادن و نشستن و به هنگامى كه به پهلو خوابيدهايد و هرگاه آرامش يافتيد و حالت خوف زايل گشت نماز را به صورت معمول انجام دهيد زيرا نماز وظيفه ثابت و معينى براى مؤمنان است.(102 الى 103)