«شكر هر نعمتى- هر چند هم كه بزرگ بود- اين است كه بگويى الحمد للَّه». «26» ثالثا: اجتناب از محرمات و دورى از فخر و زورگويى و اسراف و بخل و فساد جنسى. از حضرت امير (ع) روايت شده كه فرمود: «شكر هر نعمتى پرهيزگارى است از هر چه خدا حرام كرده است». «27» رابعا: اداى حقوق نعمت و التزام به حدودى كه شرع معين كرده. سدير الصيرفى بر امام صادق داخل شد (به ظاهر مردى مالدار بود) حضرت به او گفت: «اى سدير، مال كسى اگر افزون شود حجت خدا هم بر او تمامتر است. اگر به اداى حقوق الهى توانايى يافتيد آن را ادا كنيد». سدير پرسيد: يا بن رسول اللَّه به چه طريق؟ فرمود: «به برآوردن حاجت برادرانتان از اموالتان. اى سدير، بر آنچه خدا به شما عنايت كرده شكر گوييد و به كسانى كه شما را شكر مىگويند انعام كنيد، زيرا اگر چنين كنيد خدا نيز بر نعمت شما بيفزايد و برادرانتان نيكخواه شما شوند. سپس اين آيه را تلاوت كردند كه اگر شكر گوييد بر نعمت شما مىافزايم». پنجم: به كوشش در راه خدا و طلب خشنودى او. اينك بنگريم كه حضرت رسول (ص) چگونه خود را براى شكرگزارى به درگاه خدا به تعب مىاندازد: عمر بن خطاب بر آن حضرت داخل شد. پيامبر تب كرده بود عمر گفت: يا رسول اللَّه، تب و لرز شما چقدر سخت است! پيامبر (ص) گفت: اين حال مانع من 26- همان منبع، ص 43. 27- همان منبع، ص 42.
لطفا منتظر باشید ...
