خويشاند، بر خلاف آنچه در كتاب خدا آمده است. «9» [25] با وجود پيشوايان صالحى كه در ميان اصحاب موسى (ع) بودند فرقهاى هم بودند كه خدا را كفران مىكردند. اين اختلاف ميان پيروان پيامبران پس از ايشان از حقايقى است كه تاريخ به آن تصريح كرده است و قرآن از آن ياد كرده تا فرق ميان خطهاى مختلف مشخص گردد و معلوم شود كه آنچه از سوى خداست ثابت و برقرار مىماند و در روز رستاخيز خودنمايى مىكند. «إِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فِيما كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ- هر آينه پروردگار تو در روز قيامت در آنچه اختلاف مىكردند ميانشان داورى خواهد كرد.» شناخت انسان از وجود محكمه عادلهاى كه به حق قضاوت خواهد كرد خود عاملى است براى نيرو بخشيدن به نيروى عقل او در برابر وسوسههاى شهوت و دمدمههاى شيطان رجيم. [26] اما سبب اختلاف بعد از رسولان، چنان كه قرآن در موضع ديگرى اشارت كرده است همانا اهواء است و مصالح شخصى. زيرا خداى تعالى مىفرمايد: «مردم يك امت بودند. پس خدا پيامبران بشارت دهنده و ترساننده را بفرستاد و بر آنها كتاب بر حق نازل كرد، تا آن كتاب در آنچه مردم اختلاف دارند ميانشان حكم كند. ولى كسانى كه كتاب بر آنها نازل شده و حجتها آشكار گشته بود از روى حسدى كه نسبت به هم مىورزيدند در آن اختلاف كردند». «10» در اين آيه امت اسلامى را از اختلاف منع كرده و همه ما را فرا خوانده كه به تاريخ نظر كنيم تا سرنوشت امتهايى را كه در دين خدا اختلاف كرده و از روش سالم منحرف شدهاند بدانيم. و تأكيد مىكند كه هم چنان كه در آخرت ميانشان 9- همان منبع، ص 167، به نقل از كتاب كافى ج 1، ص 168. 10- البقرة/ 213. [.....]
لطفا منتظر باشید ...
