بدين گونه بايد سخن گفتن همسر پيامبر و هر كس كه به دستگاه رهبرى مربوط است موافق موقعيت و اسلوب او باشد. و بايد بدانند كه آنها نماينده شخص رهبر هستند و در سخن گفتن بايد جدى و متين باشند.
معنى جدى بودن بد دهنى نيست. هرگز. اين مسئله شامل رهبرى و اطرافيان او مىشود اطرافيان نيز بايد از خداى بترسند. زيرا هم خطايشان را دو برابر پاداش است و هم صوابشان را، و رهبران بايد از تأثيرات منفى اطرافيان بر حذر باشند. اين قسمت از آيه را از نظر اجتماعى، به زن توجه خاص است و آن اين است كه زن بايد جز به هنگام ضرورت با مردان سخن نگويد و سخن كوتاه گويد يعنى به همان اندازه كه عقل آن را براى بيان مقصود كافى مىشمارد. در روايات نيز بر اين امر تأكيد شده و بزرگان فقها بر آن فتوى دادهاند.
[سوره الأحزاب (33): آيات 33 تا 35]
وَ قَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِيَّةِ الْأُولى وَ أَقِمْنَ الصَّلاةَ وَ آتِينَ الزَّكاةَ وَ أَطِعْنَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً (33) وَ اذْكُرْنَ ما يُتْلى فِي بُيُوتِكُنَّ مِنْ آياتِ اللَّهِ وَ الْحِكْمَةِ إِنَّ اللَّهَ كانَ لَطِيفاً خَبِيراً (34) إِنَّ الْمُسْلِمِينَ وَ الْمُسْلِماتِ وَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ الْقانِتِينَ وَ الْقانِتاتِ وَ الصَّادِقِينَ وَ الصَّادِقاتِ وَ الصَّابِرِينَ وَ الصَّابِراتِ وَ الْخاشِعِينَ وَ الْخاشِعاتِ وَ الْمُتَصَدِّقِينَ وَ الْمُتَصَدِّقاتِ وَ الصَّائِمِينَ وَ الصَّائِماتِ وَ الْحافِظِينَ فُرُوجَهُمْ وَ الْحافِظاتِ وَ الذَّاكِرِينَ اللَّهَ كَثِيراً وَ الذَّاكِراتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ مَغْفِرَةً وَ أَجْراً عَظِيماً (35)